س سرخهایی در ارتباط غذا و درد

پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود موفق شده‌اند و سرنخ‌ها را در مورد ارتباط میان غذا و درد کشف کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی “دانشگاه راچستر” (University of Rochester), مدتهاست که مشخص شده است که بین غذا و درد ارتباط وجود دارد زیرا افراد مبتلا به درد مزمن، وزن خود را با وزن خود و پنجه نرم می کنند. پژوهشگران “مؤسسه علوم اعصاب دل مونته” (Del Monte Institute for Neuroscience) در دانشگاه راچستر، در بررسی جدید خود دریافتند زمانی که درد شخصی را تجربه می کند، مدارهایی در مغز که مسئول انگیزه و لذت هستند، تحت تاثیر قرار میگیرند.

«پل گها» (Paul Geha), پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: یافته های این پژوهش ممکن است مکانیسم های فیزیولوژیکی را نشان دهد که درد مزمن را با تغییر در عادات غذایی افراد مرتبط میسازد.

لذت بردن از غذا، ناشی از واکنش مغز ما نسبت به آنچه می‌خوریم است. پژوهشگران در این پروژه، واکنش مغز نسبت به قند و سلامت را بررسی کردند. آنها با استفاده از دسر ژلاتینی و پودینگ سعی کردند تا قند، بافت و غذاها را تغییر دهند. پژوهشگران دریافتند هیچ کدام از بیماران، تغییر در رفتار غذایی را مصرف شکر تجربه نکردند امار

کسانی که کمردرد حاد دارند و بعدا بهبود می یابند، بیشتر احتمال دارد که خوردن پودینگ را از نلادان ودینگ را اززنوادان کند. در حالی که افراد مبتلا به کمردرد حداد که دردشان تا یک سال ادامه داشت، این طور نبودند و در امنتار ر نبودند. بیماران مبتلا به کمردرد من گزارش دادند که غذاهای پرچرب و دارای کربوهیدرات مانند بستنی و کلوچه، به مرور زمان برای آنها مشکل ساز شدند و آن ها مغزی آنها، بیماری های سیری را نشان داد.

گها گفت: توجه به این نکته ضروری است که این تغییر در رژیم غذایی، تغییر را در میزان افزایش دریافتی ایجاد نکند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که چاقی در بیماران مبتلا به درد مزمن مکمن است که باعث می‌شود هوار غذهورن نباشد.

اسکنه های مغزی شرکت کنندگان این پژوهش نشان داد که “هسته اکومبنس” (nucleus accumbens) ممکن است سرنخ هایی را در مورد این موضوع ارائه دهد که چه کسی در معرض خطر تغییر بلندمدت رفتار غذایی قرار دارد. هسته اکومبنس، ناحیه کوچکی از مغز است که بیشتر به دلیل نقش خود در تصمیم گیری می شود. محققان دریافتند که این ناحیه از مغز را در بیمارانی که تغییراتی را در رژیم غذایی خود انجام می دهند، می دانند که خود را در رژیم غذایی خود قرار دهید.

بیمارانی که رفتار غذایی آنها طبیعی بود اما دردشان مزمن شد، هسته اکومبنس کوچکتری داشت. جالب اینجاست که هسته اکومبنس، رتبه بندی لذت را فقط در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن پیشبینی می کند و نشان می دهد که این ناحیه در درمان بیماران به درد مزمن، حیاتی است. پژوهش قبلی نشان داده بود که کوچک بودن اکومبنس می‌تواند نشان دهد که آیا شخص بیشتر در معرض لارارار نرار نیست.

این پژوهش، در مجله “PLOS ONE” به چاپ رسید.