[ad_1]
از «چیواوا» تا «گریت دین»، سگها نسبت به دیگر گونههای پستاندار سیارهای زمین، از نظر آنازه نت .رس. جهش مسئول این تفاوت در محل دور از انتظار شناسایی شده است: گرگهای باستانی.
این جهش در نزدیکی ژنی به نام IGF1 دیده میشود که پژوهشگران ۱۵ سال پیش آن را بهعنوان عامل مهم در تفاوان عامل مهمی در تفاوانینانانفی کردند. این اولین ژن از حدود ۲۴ ژن شناخته شده است. ولی تلاشها برای معرفی دقیق واریانت ژنی مسئول آن، بینتیجه ماند.
الانی اوستراندر، متخصص ژنتیک از مؤسسه تحقیقات ملی تحقیقات ژنوم انسان ایالات متحده در مریلند، رهبری پژوهشگر نقش IGF1 در اندازهی سگها را در سال 2007 و همچنین پژوهشگران ژنتیکی را که 27 ژانویه امسال منتشر شد و در نهایت پاسخی برای این پرسش ارائه کرد، بر روی درمانگر. داشته است.
اوستراندر میگوید: «IGF1 خاری در پهلوی ما بوده است.» سگهای باستانی که ۳۰ هزار سال پیش، از گرگها اهلی شدند، تا حدودی در اندازه متفاوت بودند. ولی تفاوتهای چشمگیر کنونی (بزرگترین نژادهای سگ تا 40 برابر بزرگتر از کوچکترین نژادها هستند) در 200 سال اخیر درنتیجه جستجوی انسان برای معرفی نژادهای جدید، ایجاد شده اند.
اوستراندر و همکارانش از جمله ژوسلان پلاسی از دانشگاه INSERM در رن فرانسه، ژنوم بیش از 1400 قلاده از خانواده سگان، شامل سگهای باستانی، گرگه ها، کایوتها و 230 نژاد سگ امروزی را بررسی کردند.
کنترل رشد
پس از مقایسه تفاوتها در منطقهای پیرامون ژن IGF1 و اندازههای بدن در سگها و سگان وحشی، یک واریانت جهم توج. این واریانت در قطعهای از DNA مشاهده میشود که RNA غیرفعالکنندهها را مسئول کنترل کد سطح IGF-1 میکند
پژوهشگران دو نسخه یا اَلِل از این واریانت را شناسایی کردند. به گفتهی اوستراندر، در میان تمام نژادها، سگ با دو کپی از یکی از اللها، وزنی کمتر از 15 وزنی از وزنها، دیگر که در وزنهایی از وزن بیش از 25 وزن رایج بود. سگهایی که یک کپی از هر الل را داشته باشند، از اندازههای متوسط بودند. همچنین سگهایی با دو کپی از اللِ درشتاندامی در مقایسه با گونههایی با دو کپی از الِ با دو کپی از ریز اندامی، نورواری پنورواری.
پژوهشگران این رابطه را در سایر گونههای خانوادههای سگان نیز مشاهده کردند. اوستراندر میگوید: «این داستان فقط درباره سگها نبود. این داستان گرگها، روباهها، کایوتها و سایرین بود. این موضوع به بزرگی تمام خانواده سگان است. »
اجداد ریز اندام
پژوهشگران تصویر میسازند مرتبط با ریز اندامی از نظر فرشتی بسیار قدیمیتر از الل درشت اندامی است. کایوتها، شغالها، روباهها و بیشتر سگانی که مورد بررسی قرار گرفتند، دو کپی از نسخه ریز اندامی را به همراه دارند که به معنای این نسخه در جد مشترک این جانوران است.
سر یک گرگ باستانی که ۳۰ هزار سال پیش، در عصر یخبندان زندگی میکرده است. این سر در سال ۲۰۱۸ زیر لایههای در حال ذوب خاک یخزدهای سیبری کشف شد.
به روشنی مشخص نیست که الل درشت اندامی چه زمانی شکل گرفته است. پژوهشگران گرگ باستانی را دریافت کردند که ۵۳ هزار سال پیش در سیبری میزیسته، یک نسخه از این نسخه را داشته است. سایر گرگهای باستانی و گرگهای خاکستری امروزی دو کپی از این الل را به همراه دارند که نشان می دهند سودمند اندام بزرگ برای گرگه است.
به گفتهی رابرت وین، زیستشناس فرگشتی از دانشگاه کالیفرنیا، دیدگاه غالب در میان این تحقیقات بود که احتمالاً احتمالاً با جهش ژنتیکی جدیدتری مرتبط است که به سگهای اهلی مربوط میشود. و میگوید: «[یافتههای جدید] داستان را کاملاً تغییر داد. این اتفاق شگفت انگیز است. »
به گفته ی النور کارلسون متخصص ژنتیک از دانشکده پزشکی شان در دانشگاه ماساچوست، این پژوهش می تواند نشان دهد که سگ ها از طریق گرگ های ریز اندامتری نسبت به گرگ های خاکستری امروزی، اهلی شده اند. او میگوید: «ما حتی نمیدانیم گرگهایی که به سگهای امروزی تبدیل شدهاند، چه شکلی بودند.»
پژوهشگران یادآوری میکنند که داستان اندازهگیری سگها هنوز تکمیل نشده است. پلاسی میخواهد بداند چگونه واریانتها برای سطح پرورش IGF-1 اثر میگذارند. البته این واریانت تنها عامل تعیین کننده در سگها نیست. ژن IGF1 فقط مسئول 15 درصد از تفاوتها میان نژادهای مختلف است.
کارلسون میگوید: «ما دربارهی یک جهش که گرگ را به اندازه یک چیواوا میگوید، نمیکنیم. ما درباره یکی از بسیار جهشهایی که باعث میشوند کمی کوچکتر شوند، صحبت میکنیم.»
این پژوهش ۲۷ ژانویه ۲۰۲۲ در نشریه Current Biology منتشر شده است.
[ad_2]