نقد و بررسی فیلم «شهرک» مطمئن یا خیال!

[ad_1]

فراروـ علی حضرتی بعد از فیلم «سازهای ناکوک» با دومین فیلم بلند خود به نام «شهرک» در جشنواره امسال پینواره حضور پیرار. در این فیلم که علی سرتیپی تهیه کننده آن است، ساعد سهیلی و مهتاب ثروتی در نقش های اصلی و کاظم سیاحی، شاهرخ فروتنیان، رویا جاویدنیا، مرتضی ضرابی و ساقی حاجی پور از دیگر بازیگران این فیلم هستند.

در خلاصه داستان فیلم آمده است:

شهرک داستان مرد جوانی به نام نوید فلاحتی است که به سینما علاقه زیادی دارد و در تردرراریکراریکرارابارا اما برای رسیدن به این نقش و حضور در این فیلم باید شرایط ویژه تمرین و قرارداد سخت آن را پذیرفت …

علی حضرتی، کارگردان فیلم «شهرک» در نشست خبری پس از اکران فیلم گفت:
«من به صورت پاره‌وقت در رسانه کار کردم. از صحنه پشت صحنه کارم را شروع کردم و واقعا نمی خواهم سینما را کنار بگذارم. ما در مرحله پیش‌تولید بودیم که سریال «بازی مرکب» پخش شد. خط روایت «شهرک» نه در «بازی مرکب» و نه در دیگر فیلم‌ها وجود ندارد. البته باید تشابهاتی در این زمینه وجود داشته باشد. حس خیال در این فیلم وجود دارد و مخاطب از یک مکان احساس می‌کند یک حس غریب‌تر و واقعی‌تر درحال رخ دان است. نباید فراموش کرد که گروه بازیگران در «شهرک» درحال تمرین برای بازی در یک فیلم هستند. منطق آنالیز این فیلم با دیگر فیلم‌ها متفاوت است. زیرا اتفاقات روی کاغذ به بازیگران داده می شود و شرایط فیلم کمی نسبت به سایر آثار متفاوت است. »

منتقدان درباره «شهرک» چه می‌گویند؟

فیلم شهرک

اینجا هستید
«از بین آثار متفاوت امسال فیلم« شهرک »ساخته علی حضرتی کارگردان جوان اما با تجربه سینمای ایران یک نمونه قابل بررسی از تنوع و تکثر در پرداخت روایی آثار سینمایی است. یک درام روانکاوانه با مایه‌های فلسفی که اجرای پخته و ماهرانه‌ای دارد و اههرانه‌ای دارد و از سوژه‌های و سارییننی‌ارننم‌نن. حضرتی در فیلمهای قبلی به عنوان تهیه کننده و کارگردان همیشه نسبت به شخصیت و مضامینی چون تنهایی، و رهاشدگی را نشان می دهد و در فیلم جدید هم به فضایی رفته است که بستر مناسبی برای دراماتیزه کردن این مضامین است.

شهرک با داستانی که در دقایقی روی مرز واقعی و خیال حرکت می کند و قطعیت واقعیت محض را به چالش می کشد، روایتگر داستانی درباره سینما و مفهوم بازنمایی و بازی است و در یک فیلم واقعی در فیلم ساخته می شود که بازیگرانش را در جایگاهی مبهم به آدم هایی قرار می دهد. هستند، تبدیل می‌شوند و آنها را در موقعیتی ساختگی به جست و جوی واقعی وا می‌دارد. شهرک با این ضعف ها در طراحی روند روایی داستان و حفظ پیوستگی صحنه های دراماتیک دارد، با پایان غافلگیر، با پایان غافلگیر، سکانس نواز و چند موضوعی متفاوت پیشنهادی جالب برای دوستداران بازیگری است و پرسش های جدی درباره راندن حرکت بازیگر و میزان آمختگیاش با نقش مطرح می کند. که شاید یکی از قدیمی ترین سوالات بیجواب تاریخ سینما باشد. »

علی بحرینی
«شهرک یکی از فیلمهای برتر جشنواره امسال است. من از شهرک انتظار خاصی ندارد، جز این که خوش ساخت و جذاب باشد. نمی‌دانم چرا عادت کرده‌ایم فیلم‌های حاضر در جشنواره الزاما معضل و مسائل را نشان بدهند. شهرک را یک فیلم خوش‌ریتم می‌دانم که حضرتی آن را با کارگردانی بی‌ادعایی ساخته است. درست است که شهرک فیلم اجتماعی نیست. اما مطمئنم که قرار نبوده به واکاوی مسئله مهمی بپردازد. شهرک فیلم داستان‌گوی کم غلط و هیجان انگیز است که می‌تواند یکی از بهترین فیلم‌های سال باشد.

ساعد سهیلی در شهرک مسئولیت بزرگی داشته است، بازی در نقشی دو وجهی که تمام ماجراهای فیلم است. به نظرم کارش را به شکل مطلوب انجام داد و حالا می‌توانم او را هنرپیشه‌ای بدانم که از هوش ذاتی‌نرد به هوش ذاتی‌انرفف. سایر بازیگران شهرک نیز می‌توانند مکمل‌های خوبی برای او باشند، ازجمله مهتاب ثروتبر حرویا جاویاسکم رویا جاویاسقیوزی.


«فیلم وجدی روانکاوانه به مقوله و موقعیت بازیگری است و از منظر تحولات درونی و شخصیتی موقعیت و تجربه را بازنمایی می کند. مهم‌ترین چالش و تعارض بغرنج نوید در این پروژه سینمایی و در تبدیل شدن به فرهاد جایی است که اعراض ایو است که اعارشق است. اما او به جای این‌که نقش عاشق را بازی کند، خودش به عشق می‌شود که پذیرش این موقعیت سخت‌ترین تجرهاو قصه‌او قصهاو قصهاو هاو هاو هاو هام. فیلم اما نمی‌تواند خوب را به اجرای خوب پیوند بزند و هدر می‌رود.»

احمد شاهوند
«شهرک یک ایده خیلی خوب و جذاب دارد که در اجرا نابود شده است. کاراکتر اصلی فیلم که عاشق بازیگری است و در تست بازیگری یک پروژه فیلمسازی قبول شده است، برای تمرین شداواچا او وارد شهرک ایزوله‌ای می‌شود و از همان بدو ورود فقط باید در قالب نقشش فرود و مرر باشد که همورار اغذیه‌هایی که هاومرار اغذریش هستند. او برای این‌که نقش را از دست ندهد، باید حرفی نزند، اعتراضی نکند و حتی کنکاو هم نمی‌شود.

ت امهرکات جلوتر می‌رویم، همه چیز کاریوری می‌شود. ممنطق دت داستان چیست؟ هدف کارگردان چه بوده است؟ تغییر هویت برای نقش آفرینی؟ فیلم ناتوان است به این سوالات پاسخ دهد و فراموش کرده است که به منطقی فضایی که ساخته شده است. حتی فکر کند. ایده نابی که این پتانسیل را داشت تا به فیلمی عجیب و غریب تبدیل شود، عملا در فیلمنامه و اجرا دتارار فلمنا فتیگرار.

کمال پورکاوه
«در مواجهه با فیلم شهرک شاید این خود علی حضرتی است که کلیدی‌ترین نقش را در تولید این اثر بازی کته اسد. در اینجا ما با دو چهره متفاوت از علی حضرتی رو به رو هستیم. یک علی حضرتی که کارگردانی این اثر را به عهده گرفته است و از لا به لای میزانش و ورود و خروج بازیگران به کادر و ریتم یکدست فیلم می توانم به تسلط و شناخت نسبی او از مقوله کارگردانی سینما پی برد و دیگری علی حضرتی فیلمنامه نویس که با اکران باشد. و نمایش فیلم شهرک بیش از هر چیز را با نیاز به آموزش و اصول خودپردازی نشان می دهد.

شهرک بیش از آن فیلمی اصیل و تأثیرگذار در رابطه با نقش بازی کردن و تفکیک یا همآمیزی واقعی و سینما باشد، فیلمی پیش پا افتاده و جعلی از آب درآمد است که بیش از هر چیز بر هیجان کودکانه فیلمساز به ایده دوخطی ابتدایی اش شهادت می دهد. فیلم آنقدر اسیر و درگیر همان ایده آغاز شده است که از یک طرح داستانی برای آرزوی کشمکش و یا نزدیکار ور آرزو می شود. تماشاگران هم که از گذشت حدود یک ساعت از فیلم نکته‌ای برای دنبال کردن پیدا نکردند، با یک بعد و کسالت از سانحه شدن رخدادهای فیلم‌ها را برای رسیدن به تیتراژ پایانی می‌شمارد.»

[ad_2]

Nylah Rasmussen

قادر به تایپ با دستکش بوکس نیست. گیک الکل. دانشجوی بی عذرخواهی ایجاد کننده. کاوشگر بسیار جذاب تلویزیون نینجا. علاقه مند به وب معمولی معتاد آبجو