[ad_1]
بقایای مردی که پنجاه هزار سال پیش در کوه های آلپ کشته شد و به عنوان “مشهورترین مومیایی اروپا” شناخته می شود ، همچنان جزئیات زندگی عصر نوسنگی را آشکار می کند و بینشی در مورد سلامت مدرن به ما می دهد. سی سال پیش ، مشهورترین مومیایی در اروپا در ساحل دریاچه ای به ارتفاع حدود دو مایلی در آلپ استال در مرز اتریش و ایتالیا کشف شد.
بقایای اوتیس که به طور طبیعی بیش از پنجاه سال در معرض آفتاب ، باد و یخبندان نگهداری می شد ، به سرعت به یک پدیده جهانی تبدیل شد و موضوع کتابها و مستندهای بی شماری شد و حتی فیلمی که زندگی او را در اروپای نوسنگی بازسازی کرد. قتل وحشیانه
امروزه دانشمندان موزه باستان شناسی تیرولان جنوبی در بولتانو ایتالیا یک otti نگهداری می کنند. جایی که بدن او در سردخانه ای با دمای ثابت -21.2 درجه فارنهایت نگهداری می شود. جو دو سر را چهار یا پنج بار در سال با آب استریل می پاشند تا یک پوشش محافظتی یخی ایجاد کند که مومیایی را مرطوب نگه می دارد. (مومیایی به جای محیط خشک در محیط مرطوب محافظت می شود.)
به طور متوسط سالانه حدود 300000 نفر به بولزانو سفر می کنند تا از طریق یک پنجره شیشه ای ضخیم و مشرف به اتاق یخی اش به این مرد یخی باستانی نگاه کنند. محققان به همان اندازه به اتسی علاقه مند هستند ، که به دنبال فرصتی نادر برای مطالعه بقایای باقی مانده از مردی است که مدت ها قبل از ساختن اولین شهرهای اروپا زندگی کرده است و حتی ساخت اولین اهرام مصر.
الیور پسچل ، آسیب شناس مونیخ که مسئول محافظت از اوتی است ، می گوید: “من فکر می کنم اوتی بهترین بدن انسان در جهان است که مورد آزمایش قرار گرفته است.” در اینجا آنچه سه دهه تحقیق در مورد زندگی و مرگ این مرد یخی نشان داده است و تحقیقات آینده در مورد این بقایای قابل توجه ممکن است نشان دهد.
اوتس کی بود؟
اوتسی مردی لاغر و قد کوتاه (حدود 160 سانتی متر) بود و در زمان مرگ حدود چهل سال داشت. او چپ دست بود و اندازه کفش او طبق استانداردهای امروز آمریکا هشت بود. برای مدت طولانی تصور می شد که چشم های او آبی است ، اما آزمایش های ژنتیکی خلاف این را نشان داد. آلبرت زینک ، سرپرست موسسه تحقیقاتی EURAC Mummy در بولزانو ، که بیشتر تحقیقات اولیه Otesi را انجام داده است ، می گوید: “ما می توانیم ثابت کنیم که او چشم های قهوه ای ، موهای قهوه ای تیره و رنگ پوست معمولی مدیترانه ای داشت.”
گروه خونی مرد یخی صفر بود ، او دارای کمبود لاکتوز بود و یک ناهنجاری ژنتیکی نادر بود که از تشکیل دوازدهمین جفت دنده جلوگیری می کرد. او از پوسیدگی ، انگل های روده ، بیماری لیم و درد در زانو ، لگن و شانه رنج می برد. خالکوبی او جایی را نشان می دهد که استخوان ها و زانوهایش ساییدگی و پارگی را نشان می دهند. اوتسی در زندگی خود بینی و چند دنده اش را شکست و شیارهای افقی روی ناخن هایش نشان می دهد که او ماه ها قبل از مرگ از اضطراب رنج می برد. او از نظر ژنتیکی مستعد تصلب شرایین است و توموگرافی کامپیوتری تایید می کند که او قدیمی ترین مورد شناخته شده بیماری قلبی در جهان است.
بر اساس تاریخ گذاری کربن ، اوتیس حدود پنجاه و دویست سال پیش (3350-3110 قبل از میلاد) زندگی می کرد.
با توجه به امضای ژنتیکی اوتسی ، او یک کشاورز مهاجر نوسنگی بود که حدود 8000 تا 6000 سال پیش ، شکارچیان جمع آوری کننده پارینه سنگی در اروپا را جایگزین آناتولی (ترکیه امروزی) کرد. میراث ژنتیکی مادرش دیگر در جمعیت های امروزی وجود ندارد. اما به عنوان یک پدر ، او در گروه های ساکن مدیترانه ، به ویژه در ساردینیا ظاهر می شود.
اوتی چی پوشیده بود؟
اوتی فقط با یک جفت کفش پیدا شد ، اما بعداً بسیاری از وسایل او در منطقه ای که او پیدا شده بود پیدا شد. شلوار و تاپس اتسی از بز و پوست گوسفند ساخته شده است. کلاه خز او نیز از خرس قهوه ای ساخته شده بود.
اوتی چی حمل می کرد؟
مرد یخی در کوله پشتی با پشتی چوبی در Alpine Ostal قدم می زد و کماندار پوست آهو و فقط دو تای آنها را حمل می کرد ، که فقط دو سر آنها سر داشت. او همچنین یک خنجر سنگ چخماقی که با ابزار چوب لیمو تیز شده بود ، حمل می کرد.
یکی از مهمترین وسایلی که اوتسی حمل می کرد تبر مسی او بود که بر روی آن دسته ای از یوها وجود داشت. این شی ابزاری غنی در زمان خود بود و کشف آن محققان را متوجه کرد که آغاز عصر مس در اروپا هزار سال زودتر از آنچه تصور می شد بوده است.
آخرین وعده غذایی جو دوسر
ساعاتی قبل از مرگ او ، اوسی یک وعده غذایی گندم ، گوزن و آنتلوپ خورد. محققان هجده سال طول کشید تا اوتیت مدیا را با سی تی اسکن شناسایی کنند.
مرگ اوتی
بریدگی بین انگشت شست و انگشت اول اوتیسی نشان می دهد که او چند روز قبل از مرگ چاقو خورده است. هنوز زخم در حال ترمیم بود که گلوله دوباره به شریان بازوی چپ او اصابت کرد. ممکن است او وقت داشته باشد روی زمین بنشیند و حتی سعی کند یک تیر بکشد ، اما بعید است قبل از خونریزی و مرگ بتواند به آن برسد.
مرد یخی همچنین خونریزی مغزی قابل توجهی داشت ، اما متخصصان در مورد علت آن اختلاف نظر دارند. کسی سرش را زد؟ افتاد و سرش را به سنگ زد؟ پیشل می گوید شواهد خوبی برای هیچ یک از این دو سناریو نمی بیند.
چگونه اوتسی به طور طبیعی مومیایی شد؟
با توجه به دانه های گرده افرا که اوتسی با خود حمل می کرد ، احتمالاً او در اوایل تابستان درگذشت. یکی از نظریه ها این است که بادهای گرم تابستان باعث خشک شدن او شده است. اما پیشل می گوید سرمای کوهستان زیاد بود و مرد یخی را در امان نگه داشت.
از روده عثمانی چه می دانیم
در حالی که صدها مطالعه روی Otsi انجام شده است ، مطالعات بیشتری در حال انجام است. م Researchسسه تحقیقات مومیایی ژنوم اتسی را تعیین کرده و میکروبیوم روده او را به صورت ژنتیکی مورد مطالعه قرار داده است. زینک می گوید: “ما می خواهیم تمام باکتری هایی که در معده و روده او زندگی می کردند را از بین ببریم.”
به نظر می رسد تنوع فلور روده ما با سلامت ما مرتبط است. بنابراین ، دانشمندان مشتاق مطالعه ترکیب دستگاه گوارش هستند.
یکی از اولین اکتشافات ناشی از مطالعه مداوم در دانشگاه ترنتو ایتالیا است که شامل اتسی و 6500 نفر از افراد مدرن بود. این مطالعه نشان داد که مرد یخی سه مورد از چهار گونه Prevotella copli در بدن خود داشت.
یافته دیگری نشان می دهد که روده جو دو سر حاوی هلیکوباکتر پیلوری است. این باکتری را می توان در نیمی از جمعیت جهان یافت که پیامدهای جدی یا مهلکی برای حدود ده درصد از ما دارد. سویه غالب هلیکوباکتر پیلوری در اروپا در حال حاضر ترکیبی از سویه های آسیایی و آفریقایی است. فشار روی بدن اوتسی تقریباً آسیایی است ، که ممکن است نشان دهد که گونه آفریقایی پس از مرگ او به اروپا رسیده است. این به بحث در مورد اینکه آیا هلیکوباکتر پیلوری یک ارگان طبیعی در فلور روده ما است یا آیا به محض شناسایی نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد کمک می کند.
مطالعه دیگری بر روی میکروب های موجود در روده اوتسی نشان داد که جد Clostridium perfringens در حال حاضر عامل شایع مسمومیت غذایی است.
جو دوسر بهتر
شهر بولتانو قصد دارد در چند سال آینده موزه باستان شناسی جدیدی بسازد که در آن هم جو دوسر و هم مجموعه غنی تری از سازه های تیرول در آن قرار داده شود.
تقلید از طبیعت:
برای درک بهتر روند طبیعی که منجر به حفظ بینی در طول هزاره ها شد ، دانشمندان موسسه تحقیقاتی مومیایی در حال مطالعه بقایای یک آنتلوپ اروپایی هستند که به طور طبیعی حفظ شده است. این آنتلوپ اروپایی در تابستان سال 2020 در همان منطقه ای که Otsey در آن پیدا شده بود ، پیدا شد.
اگرچه این حیوان تنها چند صد سال سن دارد ، اما رفتار آن شبیه سمور است. با تغییر رطوبت و درجه حرارت بقایای حیوانات ، دانشمندان می خواهند بفهمند که چگونه این عوامل در حفاظت نقش دارند. دانشمندان همچنین در حال مطالعه جوامع میکروبی این حیوان در داخل و خارج بدن او هستند. زینک می گوید: “ما می دانیم که باکتری ها و قارچ ها می توانند در دمای سرد زنده بمانند ، بنابراین شاید اگر چیزی را تغییر دهید ، دوباره شروع به رشد کنند.”
تحقیقات غیرقابل تصور 2050:
پیشرفت در فناوری کلیدی برای کشف اسرار Otsey خواهد بود. ژنوم 50 هزار ساله او در سال 2012 رمزگشایی شد. اما حتی در آن زمان ، زنک می گوید ، او انتظار نداشت روزی دانشمندان بتوانند میکروبیوم انسان یخی را بازسازی کنند. او می گوید: “این روش ها خیلی سریع توسعه یافت و ما اکنون داده های زیادی در اختیار داریم.”
تحقیقات آینده ممکن است بر عملکرد بدن Otis از جمله پروتئین ، لیپیدها و آنزیم های موجود در بافت آن متمرکز باشد. این مطالعات می تواند اطلاعاتی در مورد سیستم ایمنی جو دوسر به ما ارائه دهد.
در عین حال ، مراقبین و کسانی که تحت مراقبت اوتسی هستند باید بین قرار دادن مومیایی برای اهداف تحقیق و اطمینان از تکرار بیش از حد آن ، تعادل ایجاد کنند. هر سال ، موزه حدود ده تا پانزده درخواست برای تحقیق در مورد اوتسیم دریافت می کند. کمیته ای از متخصصان دانشگاه ها و موزه های مختلف نیز هر برنامه را بررسی می کند.
Pechel می گوید: “ما هیچ ایده ای نداریم که محققان در سال 2050 از چه روش های علمی استفاده خواهند کرد.” ما باید اوتی را در بهترین شرایط ممکن نگه داریم تا تحقیقات در بیست یا سی سال آینده امکان پذیر باشد. “
[ad_2]
