گفتگوی ملی با محوریت حل بحران اقتصاد ایران

شرق: كمتر كسي در اين مشكل روا مي‌دارد كه اقتصاد ايران با مشكلاتي روبه‌رو است. میزان ارزش پول ملی سرعت گرفته شده، به طور متوسط ​​​​نرخ تورم سالانه از ابتدای سال 97 تاكنون به باریرزه این نرخ در سال 96 برابر با 9.6 درصد بود. به بیان دیگر، سرعت افزایش قیمت‌ها و سرعت كوچكشدن سفره اقشار كم‌درآمد نسبت به سار 96 96 نزديك به چهاربره ساربره ساس ش.

محرومیت کشورمان از درآمدهای نفتی که بر اثر تحریم های ظالمانه دولت آمریکا تشدید شده است، شرایطی را برای سرمایه گذاری ارائه می دهد که سرمایه گذاری به پایین ترین سطح خود در چند دهه گذشته رسیده است. این به آن معنی است که فرصت رشد و توسعه برای کشورمان روزبه‌روز از دست می‌رود.

بازارهای خطری‌مان در معرض تاخت‌وتاز رقبایی که دیگر خیالشان از ما راحت شده، قرار گرفته است. فرصت كسب درآمد از موقعیت شرقك كشورمان در مسیر كردور شمال-جنوب و-غرب را بهتدریج داریم از دست میدهیم و به بیانی سوخت توسعه كشورمان ترك منبع و روزبهروز این سوخت ارزشمند درحال تلفشدن و هدررفتن است.

در نتیجه فاصله ما با رقبای منطقه‌ای‌مان در حال افزایش است، بازگشت به روزهای اوج و جبرواو عقب‌مانگیترواترواتروا. شكاف توسعه‌نيافتگي در دهه سوم قرن 21 از نوع شكاف دهه سوم قرن 20 نيست و نمي‌توانم آن را جبران و نردان كنم.

زیرا زیرساخت‌ها و برندهایی در حال شكل‌گرفتن است كه سرنوشت ارتباطات را برای حداقل قرن آینده تعیین می‌كند. اما در این میان است که دولتمردان و متولیان امور در چنین دوران خطیر و سرنوشت سازی، حتی در اولیات و الفبای مباحث اقتصادی هم توافق دارند.

درنتیجه تدوین و اجرای یک برنامه منسجم برای توسعه همهجانبه کشور بسیار مشکل است. برای نمونه دیدگاه سیاسیون ما درباره چگونگی با دنیا کاملا نقطه مقابل هم است. یک گروه معتقدند باید مثل همه دنیا به سمت راست مثبت با جهان پیش برویم و از سفره گهارد همارد ه هماربتت.

اما در مقابل این توهم است که بدون مثبت بودن با جهان هم می توان به توسعه دسعت یافت و شاسژاصطن شاسژاصطن یاسژاصطن اسژاصطن اسژاصطن. که قدرتهای بزرگ دنیا در تلاش برای متقاعدساختن افکار عمومی دنیا برای اعمال فشار بر ایران بودند و خطر ارجاع پرونده ها به شورای امنیت، کشورمان زمانی را تهدید میکرد، رئیسجمهوری وقت قطعنامه های شورای امنیت علیه ایران را کاغذپاره های بیاثر میدانست.

همان ایام حتی گروهی از سخنوران پا از این هم فراتر نهاده‌ و تحریم را نعمت می‌دانستند که مورفاکش پیشورفاکش است. گذشت زمان بر همگان ثابت کرد که نه قطع‌نامه‌های شورای امنیت کاغذپاره‌های بی‌تأثیر هستند و نه تحریم باعث می‌شوند. بااینحال هنوز این جریان به درجه همفکری سیاسیون ما منتهی نشده است. مهم‌ترین میدان تقابل آرا همچنان اختلاف‌نظر در باب میزان اهمیت با جهان است.

یک طرف معتقد است باید هرچه زودتر حل شود از سر راه ارتباط اقتصاد کشور با بازار جهانی پرداخت . ارف دیگر می‌گوید مشکلات کشور ریشه داخلی دارند و باید سوءمدیریت‌ها را درمان کرد. کنایه چند روز پیش رئیس‌جمهوری گفت: «دولت نخواهد گذاشت پایان تحریم را عقب بیندارند». چندی پیش رهبر معظم انقلاب اسلامی کشور را به گفت وگو و همفکری با همدیگر توصیه کرد.

در واقع به نظر می‌رسد تتاکنون جروبحث بین اصحاب دو سلیقه معارض در کشورداری در مسیری نبودوه که مسیرسد نبودوه که مسیرسد نهروحنن. به بیان دیگر اتفاق افتاده، از نوع منازعه لفظی و به بیان عامیانه روکم‌کنی، تا بحث کارهشناساسا. از سوی دیگر این گفتوگو و مباحثه نباید فقط در سطحی باشد و سران سه قوه و پشت درهای بسته می گیرد و این فکر به ذهن مردم خطور می کند که لابد نامحرم هستند و بنا نیست در سرنوشت کشورشان نقشی داشته باشند.در واقع آنچه جامعه امروز ما نیاز داریم. دارد، شکل‌گیری یک گفت‌وگوی ملی است، گفت‌وگویی مبارک حول محور اقتصاد. مردم به‌عنوان ولی‌نعمت قدرتمندان و متولیان امر چه خواسته‌هایی دارند؟

در سیاست های اقتصادی کشور چه نظری دارند؟ اولویت‌های آنها چه تفاوتی با اولویت‌نظر مقامات دارد؟ آیا آنها سیاست را در خدمت اقتصاد می‌خواهند یا مایل‌اند همچنان اقتصاد کشورمان برای چند دهه دیگر نیزساری در بیش از چهار دهه گذشته و بارها در کشور انتخابات برگزار می شود و کشور با رأی مستقیم مردم انتخاب شده است.

این نیز درست است که مردم در دوران انتخابات دهر جریان برنامه‌ها و دیدگاه‌های احزانوررناحهار نانور را دارند. ا علت این امر را باید در نگاه ابزاری که برخی از آنها در موضوع انتخابات دارند، جست‌وجو کرد، جست‌وجو کرد.

از نظر آنها انتخابات نه بستری برای گفتوگوی و انتخاب انتخاب پرطرفدارتر بلکه برای رسیدن به قدرت و سپس به برنامه‌ها مطابق با نظام تنظیم ملی فلان جریان سیاسی است. اقتصاد ما در قدم اول به گفت‌وگوی ملی نیاز دارد. ارباب سلیقه های سیاسی باید صادقانه با مردم وارد گفتوگو شوند و با شفاف کردن راه های پیشرو با صراحت به مردم بگویند که چه خطراتی اقتصاد کشور و در واقع کیان جامعه ما را تهدید می کند، بگویند که چالش های اساسی کشور از نظر آنها کدام است و هرکدام چه درجه ای از آن را تهدید می کند. دارد، بگویند که آیا چراغ را برای خانه شهروندان روا میدارند یا به مسجد و آنگاه از شهروندان بخواهند با اطلاعات کامل تصمیم بگیرند و راه آینده کشور را معین کنند.

انتخابات خرداد 1400 شاید آخرین شانس کشورمان برای گفتوگوی ملی حول محور اقتصاد و انتخاب راه برای جبران خطاهای گذشته و استفاده از فرصت باقیمانده برای توسعه اقتصادی; اما اگر تنگ نظری‌ها مانع حضور شکوهمند و آسیب مردم در صحنه شود.

ناصر ذاکری-کارشناس اقتصادی