ظهور جنگنده های مجهز به هوش مصنوعی

فرارو- فناوری هوش مصنوعی در حال حاضر برای پرواز درآوردن جنگنده‌ها نیز به کار برده می‌شود. آیا این فناوری می‌تواند قابل اعتماد باشد؟

به گزارش فرارو، به نقل از نیویورکر، در صبح ابری در ماه مه گذشته، یک هواپیما از فرودگاه بین المللی نیاگارا بر فراز حریم هوایی محدود دریایی دریاچه انتاریو به پرواز درآمد. این هواپیما که دارای نشان نیروی هوایی آمریکا بود در اصل یک جنگنده چکسلواکی تغییر کاربری یافته آلبریوس آلبریروس ال -39 بود که توسط یک مانکار دفاعی ویژه خریداری شده است. محفظه کابین آن مملو از حسگرها و رایانه‌های رایانه‌ای بود که عملکرد هواپیما را ثبت می‌کرد. جنگنده به مدت دو ساعت در خلاف جهت عقربه‌های ساعت دور دریاچه پرواز کرد. مهندسان بر روی زمین شاهد این پرواز بی سابقه بودند. این پرواز در راه جستجو برای دستیابی به هدف مشارکت جنگنده‌های بدون دخار خلبان انسانی دخار خلبان انسانی دخار خلبان انسانی دهاووا.

این تمرین گامی اولیه در برنامه جنگ جنگ افزار جنگ افزار هوایی معروف به ACE یکی از تحقیقات تحقیقاتی وزارت دفاع آمریکا و بیش از 600 پروژه آن وزارتخانه که در آن هوش مصنوعی در ابزارآلاتی، ترکیب شده است. در سال جاری، قصد دارد به یک میلیارد دلار برای فناوری مرتبط با هوش مصنوعی کند. نیروی دریایی در حال ساخت کشتی‌های بدون سرنشین است که می‌توانند ماه‌ها را در دریا بمانند. ارتش آمریکا در حال توسعه ناوگانی از وسایل نقلیه رزمی رباتیک است. هوش مصنوعی برای بهبود تدارکات، جمع‌آوری اطلاعات و دست‌های فناوری‌های پوشیدنی، حسگرها و ربات‌های کمکی که توسط ارتش مورد استفاده قرار می‌گیرد استفاده می‌کند.

الگوریتم‌ها در حال حاضر در هواپیمای کارکرد خوبی دارند. اولین سیستم خلبان خودکار که شامل اتصال ژیروسکوپ به بال و دم هواپیما بود در سارمیدان حدو در سار ودکار که شامل اتصال ژیروسکوپ به بال و دم هواپیما بود در سارمیانی حدو در سار نار ارارار هارز. استفاده از فناوری‌های نظامی، مانند مین یا‌های زیر آب و بمب‌های هدایت شونده پنمورنر ناورنیگذ با این وجود، نبرد هوایی پیچیدگی‌های خاص خود را دارد.

یک فناوری پیشرفته به فناوری هوش مصنوعی در نهایت نمی‌تواند مانورهای آسیب‌پذیری را انجارر داده و ریسک‌ها را داده و ریاک‌هار داده‌ها و ریسک‌های موجود باشد. با این وجود ، هدف برنامه ACE تغییر نقش خلبان است نه حذف کامل آن. در چنین ایدهای هوش مصنوعی، هواپیما را با مشارکت خلبان به پرواز در خواهد آورد و عامل انسانی آن چه را که هوش مصنوعی تحت نظر دارد را در مدار حفظ خواهد کرد و در صورت لزوم مداخله انسانی در طول پرواز خواهد گرفت. یک جنگنده با ویژگی های مستقل به خلبانان این امکان را می دهد تا به “مدیران جنگ” تبدیل شوند و اسکادران های پهپادی را هدایت کنند مانند مربی فوتبالی که اعضای تیم انتخاب می کنند و سپس آنها را در زمین برای اجرای بازی قرار می دهد.

«استیسی پتیجان» مدیر برنامه دفاعی در مرکز امنیت جدید آمریکا میگوی برنامه ACE بخشی از تحقیق برای تقسیم کردن نیروهای نظامی آمریکایی به واحدهای کوچکتر و کم تر است. به عبارت دیگر، هدف استفاده از انسان های کامپیوتر و ماشین های مصرفی بیش تر است. از این ایده به عنوان “جنگ موزائیکی” یاد می شود. در مورد نبردهای هوایی این هواپیماهای خودمختار بسیار کوچکتر را می‌توان به روش‌های غیروردهیایی کرد. اگر هر یک از هواپیماها سرنگون تغییر بزرگی رخ نخواهد داد.

در مجموع ال – 39 بیست بار بر فراز دریاچه انتاریو پرواز کرده و در هر پروازی را در اختیار مهندسان و رایانه های رایانه قرار می دهد که برای ساخت مدلی از دینامیک پرواز که در شرایط مختلف آن نیاز به حسگرهایی برای شناسایی تفاوت بین دنیای خارج از جهان وجود دارد. و اطلاعات کد گذاری شده در نقشه ها از آن استفاده می کنند. با این وجود، الگوریتم پروازها باید محیط و هواپیما را همزمان در نظر بگیرد. یک هواپیما ارتفاعات و زوایای مختلف را در نظر بگیرد. هم، تفاوت پرواز در روزهای گرم نسبت به روزهای سرد باید مورد توجه قرار گیرد.

هم چنین، اگر هواپیما مخزن سوخت، غیر از این است، یا موشک های متفاوتی را حمل می کند. اگر برنامه ACE طبق زمان بندی صورت گرفته پیش برود تا سال 2024 میلادی، چهار فروند اس -39 فناوری فناوری هوش مصنوعی در یک “داگ فایت” (اصطلاحی است که در مورد نبرد هوایی مستقیم بین دو هواپیمای جنگی استفاده می شود) در پرواز بر فراز. دریاچه انتاریو شرکت خواهند کرد.

برای دستیابی به این هدف 32 مرکز تحقیقات دانشگاهی و شرکت از سوی ارتش آمریکا به کار گرفته شده اند که هر یک در یکی از دو حوزه مشکل ساز کار می کنند: برای استفاده از آن، به فناوری‌های مصنوعی.

“رابرت ورک” معاون وزیر دفاع اسبق آمریکا در دوران ریاست جمهوری اوباما که پنتاگون را به سوی توسعه فناوری های نسل بعدی سوق داد به “نیویورکر” میگوید “اگر اعتماد نداشته باشید؛ انسان همیشه باید مراقب هوش مصنوعی باشد.” گفت: «اوه، من باید مسئولیت را بر عهده بگیرم.» هیچ تضمینی برای موفقیت برنامه ACE وجود ندارد.

در آزمایش های اولیه صورت گرفته، خلبان انسانی می تواند در برابر بلیط هواپیما به فناوری هوش مصنوعی جان سال به نظر در ببرد و به میرسد فناوری در چند سال گذشته ثابت شده است که می تواند سریعتر از انسان فکر کند و در یک محیط بکر دقیقتر واکنش نشان دهد. هوش مصنوعی ممکن است مانورهای تاکتیکی را اجرا کند که خلبانان برای جلوگیری از آن آموزش دیده بودند مانند بسیار نزدیک به سمت هواپیماهای دشمن و حرکت با سرعت هایی که بدن انسان را تحت تأثیر قرار می دهد. یک خلبان انسانی شاید راحت نباشد که در موقعیتی قرار بگیرد که ممکن است با چیز دیگری برخورد کند، اما فناوری هوش مصنوعی از این مزیت است که می تواند از پذیرشی بیش از تری نگاه کند. آزمایشات اولیه نشان داده است که می توانم به فناوری هوش مصنوعی و کار کردن آن روی جنگنده ها اعتماد کرد و در یک سناریوی خاص به خوبی کار می کند.

با این وجود، هنوز مشخص نیست که این فناوری چگونه به احتمالات نامحدود دنیای واقعی واکنش نشان می‌خواهد ذهن انسان از رایانه پردازش می‌کند، اما پذیرش شناختی برای سازگاری با شرایط غیرقابل اجرا. هوش مصنوعی، تا کنون در این حوزه کارکرد موفقی ندارد. “آنا اسکینر” روانشناس عوامل انسانی و سایر مشاوران علمی برنامه ACE به “نیویورکر” میگوید “انسانها می توانند از تجربیات خود استفاده کنند و در مقابل عدم وجود منطقی منطقی انجام یکی به خصوص در شرایط جنگی عدم قطعیت عاملی است که همیشه وجود دارد. دارد “.

متقاعد کردن خلبانان برای مدیریت کنترل‌ها به فناوری هوش مصنوعی مکنوعی ممکن است حترنرنرنرنرنرنادبار باشد. “پیتر هنکاک” استاد روانشناسی در دانشگاه فلوریدای مرکزی که تاثیر اعتماد بر پذیرش فناوری روانشماری در جدیدترین نظرسنجی انجام شده توسط انجمن خودروی آمریکا حدود 8 درصد از پاسخ دهندهگان نظرسنجی نشان می‌دهد که اکثریت پاسخ‌دهنده گفته اند پیش از آن می‌توان به یک سیسندم خودران اعتمان ساندم خودران ساعت ساندم. علیرغم پیشرفتهای فراوان در فناوری، این درصد تغییر تغییری نکرده است و این موضوع بسیار تکان است.

این بی اعتمادی در سالیان بیشتر تقویت شده است. در سال 2017 میلادی “انستیتو آینده زندگی” یک گروه مشاوره برای “مفید نگهداشتن هوش مصنوعی” که “ایلان ماسک” نیز عضو هیئت مشاوران آن ویدئوی کوتاهی را منتشر کرد که دنیایی را متصور شد که در آن کوادکوپتر (پهپادهای چهار پروانه) الف) ‌های مسلح شده به اندازه یک گوشی هوشمند، می‌ستند مخالفان سیارسی، دانشجویان و اعظرای کده به و اعظرای. شخصیتی شبیه “استیو جابز” در مراسم معرفی این محصول به مخاطبان مشتاق میگوید “عصر است به پایان رسید. اکنون کلیت دشمن خود را در عمل و بدون خطر از بین میبرید”.

در پایان این ویدئو که بیش از سه میلیون بار در یوتیوب دیده شده است “استوارت راسل” دانشمند رایانه از برکلی در مقابل دوربین میگوید “اجازه دادن به ماشینها به منظور کشتن انسانها برای امنیت و آزادی ما ویرانگر خواهد بود.” راسل در زمره گروهی از دانشگاهیان و مدیران فناوری برجسته از جمله ایلان ماسک، استیون هاوکینگ و نوام چامسکی بوده است که نامهای را امضا کردند که در آن خواستار ممنوعیت استفاده از «سلاحهای خودمختار تهاجمی فراتر از کنترل معنادار انسان» شدند.

با این حال، هوش مصنوعی در حال حاضر یک مسابقه تسلیحاتی در سراسر جهان را هدایت می‌کند. در سال 2020 میلادی، طبق تخمین های صورت گرفته هزینه های جهانی فناوری هوش مصنوعی از شش میلیون دلار بوده است و انتظار میرود تا سال 2025 این رقم به میزان دو برابر افزایش می یابد.

روسیه در حال توسعه وسایل نقلیه بدون سرنشین، از جمله تانکهای رباتیک و سیستمهای نظارتی است. سال گذشته، گزارش شده بود که لیبی یک پهپاد خودگردان را به فضای پرتاب کرد که به نظر می رسد قابلیت «پردازش تصویر در زمان واقعی» برای شناسایی و هدف قرار دادن جنگنده های دشمن را داشته باشد. “رابرت ورک” معاون سابق وزیر دفاع به “نیویورکر” میگوید که اطلاعات میگوید چین جنگنده های کار افتاده را به پهپادهای انتحاری خود مختار تبدیل کرده است که میتوانند با همسانی عمل کنند به عنوان یک ادران کنند. او می‌افزاید: «این نوع کاملاً تازه‌ای از سلاح است که در برابر آن فوق‌العاده خواهد بود دفاع کند».

ایالات متحده نیز در حال آزمایش از هواپیماهای بدون سرنشین است. در آزمایشی در آوریل گذشته، یک گروه پهپاد به یک کشتی نیروی دریایی در سواحل کالیفرنیا حمله کرد. در مقاله ای که در آوریل گذشته منتشر شد “رابرت ورک” نوشت که سیستم های مجهز به مصنوعی مصنوعی “احتمالا به کاهش بزرگترین علت درگیری های رزمی ناخواسته کمک می کنند: شناسایی اشتباه هدف”. ارتش آمريكا دولت آمريكا را داده است كه تكنولوژي بهبود يافته باعث بهبود هدف مي‌شود. با این وجود، نتایج همیشه نبوده اند. در سال 2003 میلادی، در سال 2003 میلادی، در طول جنگ عراق یک سلاح خودمختار، موشک پاتریوت به طور ناخواسته یک جت جنگنده بریتانیایی را سرنگون کرد و هر دو خلبان آن جان باختند. گزارش منتشر شده پنتاگون پس از آن سانحه نشان داد که این نتیجه حاصل می شود که اپراتورهای انسال اس اتورهای انسال ب.

نشریه «تایمز» پیشتر گزارشی را منتشر کرده بود مبنی بر آن که سیصد گزارش طبقه بندی شده از تلفات غیر نظامیان در تأثیر جنگ های هوایی آمریکا نشان می دهد تصویری که دولت آمریکا از جنگ دقیق و هدایت شده توسط پهپادها و بمب های با دقت بالا. کرده در تضاد شدیدی با نتایج عملی استفاده از این تجهیزات بدون سرنشین اند.

در سال 2018 میلادی، پژوهشگران دانشگاه های “ام آی تی” و استنفورد دریافتند که فناوری هوش مصنوعی در سیستم های تشخیص چهره در تشخیص جنسیت زنان با پوست تیره شکسته اند. دو سال پس از آن، یک گزارش سرویس تحقیقاتی کنگره اشاره کرد که «این ناکامی می تواند پیامدهای مهمی برای فناوری هوش مصنوعی داشته باشد. نتایج مخربی را به بار خواهند آورد».

در همین حال “رباتهای قاتل را اجرا کنید” کارزار ائتلافی متشکل از 180 سازمان و نهاد غیردولتی، از جمله عفو بینالملل، دیده بان حقوق بشر، و شورای کلیسای جهانی است که از مردم خواسته تا معاهد حقوقی را برای کنترل استفاده از سلاحهای مختار. تنظیم کننده مرگبار. ایالات متحده در نزدیکی هفتاد کشوری است که این قرارداد را امضا کرده است. موضع “دارپا” (آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفته دفاعی) در مورد تسلیحات خودمختار مرگبار این است که به یک دستگاه گیرنده انسانی نیاز دارد تا میزان مناسبی در خط و مدار اصلی باقی بماند.