تکنیک چرت زدن توماس ادیسون به طور موثر خلاقیت را تحریک می کند – زومیت

توماس ادیسون مخالف خوابیدن بود. در مصاحبه ای که در سال 1889 در مجله علمی آمریکایی منتشر شد، مخترع پر انرژی الکتریسیته استدلال کرد که او هرگز بیش از چهار ساعت در شب نمی خوابید. برای او این رویا اتلاف وقت بود. با این حال، ادیسون از چرت زدن برای تحریک خلاقیت خود استفاده کرد. گفته می شود که مخترع در حال چرت زدن با توپ هایی در هر دست است و تصور می کند که اگر بخوابد، توپ ها روی زمین می افتند و او را بیدار می کنند. به این ترتیب او توانست افکاری را که هنگام خواب به ذهنمان می آید، اما اغلب شبیه آنها نیست، به یاد بیاورد.

محققان خواب می گویند که این ممکن است به نفع ادیسون کار کرده باشد. مطالعه جدیدی که اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است گزارش می دهد که ما دوره کوتاهی از خلاقیت و بینش نسبت به حالت نیمه شفاف داریم که درست زمانی که به خواب می رویم رخ می دهد. این مرحله از خواب مرحله N1 یا مرحله اول خواب NREM (خواب حرکت سریع چشم) نامیده می شود.

یافته ها نشان می دهد که اگر بتوانیم آستانه بین خواب و بیماری را کنترل کنیم (به نام حالت هیپناگوژیک: حالت گذار از بیداری به خواب)، می توانیم ایده های روشن خود را راحت تر به خاطر بسپاریم.

حسابرسی دلفین مؤسسه مغز پاریس با الهام از ادیسون، مسائل ریاضی را با یک قانون مخفی به 103 شرکت‌کننده معرفی کرد که به حل سریع‌تر آنها کمک کرد. 16 نفر که سرنخ را به سرعت کشف کردند از مطالعه حذف شدند. به 20 دقیقه باقیمانده استراحت داده شد و از آنها خواسته شد در حالی که شیئی در دست راست دارند دراز بکشند. اگر جسد می افتاد، از آنها خواسته می شد که قبل از ترک جسد نظر خود را بیان کنند.

در طول استراحت، شرکت کنندگان تحت پلی سومنوگرافی (تست خواب چندگانه) قرار گرفتند، فناوری که فعالیت مغز، چشم و ماهیچه را برای ارزیابی بیداری کنترل می کند. به این ترتیب، محققان توانستند بر اساس فعالیت امواج مغزی تعیین کنند که کدام شرکت‌کنندگان به جای مراحل N1 یا N2 (مرحله بعدی و کمی عمیق‌تر از خواب) بیدار هستند.

پس از استراحت مجدداً مسائل ریاضی به شرکت کنندگان ارائه شد. افرادی که در مرحله N1 به خواب رفتند تقریباً سه برابر بیشتر از افرادی که در کل آزمایش به خواب نرفتند و تقریباً شش برابر بیشتر از افرادی که به مرحله N2 رفتند، قانون پنهان را کشف کردند. البته، این لحظه کشف فوری نبود، اما پس از چندین تلاش برای حل یک مسئله ریاضی که با بینش قبلی و تحقیقات خواب مطابقت دارد، اتفاق افتاد.

_{در 19 جولای 1921، توماس ادیسون زیر درختی در مریلند چرت زد. در پس زمینه، رئیس جمهور وارن گامالیل هاردینگ در حال خواندن روزنامه ای در نزدیکی دفتر مرکزی هاروی فایرستون، تاجر آمریکایی و موسس شرکت تایرسازی فایرستون است.}

در مورد اینکه آیا تکنیک نگه داشتن توپ ادیسون موثر بوده است، یک مطالعه جدید اثربخشی آن را باورنکردنی نشان داد و به شرکت کنندگان به جای آن یک بطری کوچک نگهدارنده داده شد. از 63 شرکت کننده ای که وقتی به خواب رفتند بطری را رها کردند، 26 نفر پس از گذشت N1 از خواب خود این کار را انجام دادند. با این حال، یافته ها نشان می دهد که ما درست قبل از رفتن به رختخواب یک فرصت خلاقانه داریم.

مانند ادیسون، آئودیت می گوید که تجربه شخصی او در مورد خواب الهام بخش این مطالعه بوده است. او می گوید:

من همیشه تجربیات هیپناگوژیک زیادی داشته ام. تجربیات رویایی که مدت هاست مرا مجذوب خود کرده است. من تعجب کردم که در دو دهه اخیر کمتر دانشمندی این دوره را مطالعه کرده است.

مطالعه‌ای که در سال 2018 منتشر شد نشان داد که یک دوره کوتاه “استراحت بی‌صدا” احتمال کشف همان قانون ریاضی را که در آزمون حسابرسی استفاده شده بود افزایش می‌دهد. پنی لوئیس، روانشناس در دانشگاه کاردیف در ولز، پیشنهاد می‌کند که هم خواب REM (مرحله‌ای از خواب که در آن چشمان ما حرکت می‌کنند و بیشتر رویاهای ما ظاهر می‌شوند) و هم خواب nieREM با هم برای تشویق حل مشکل کار می‌کنند.

با این حال، Audit می گوید که هیچ مطالعه دیگری که به طور خاص به تأثیرات شروع خواب بر خلاقیت نگاه کند، ندیده است. با این حال او نمونه های تاریخی زیادی از این پدیده ذکر می کند. او می گوید:

طبق افسانه ها، اسکندر مقدونی و آلبرت انیشتین احتمالاً از تکنیک ادیسون استفاده می کردند. برخی از رویاهایی که الهام بخش اکتشافات بزرگ هستند، می توانند مسحورکننده تر از کابوس ها باشند.

یکی از نمونه های معروف شیمیدان آگوست کوکوله است که ساختار حلقه های بنزن را به صورت نیمه درخشان پس از دیدن مار در حال گاز گرفتن دم خود کشف کرد. نقاش سوررئالیست سالوادور دالی نیز از نسخه ای از روش ادیسون استفاده کرد: وقتی به خواب می رفت کلیدی را روی یک صفحه فلزی نگه می داشت تا وقتی به خواب می رفت با افتادن کلید از خواب بیدار شود. این اثر ظاهراً الهام بخش تخیل و تصویرسازی هنری او بود.

آدام هار هورویتز از آزمایشگاه رسانه ای موسسه فناوری ماساچوست، که این فناوری را برای تعامل با فرآیند هیپناگوژیک توسعه داد، اما با تیم حسابرسی همکاری نکرد.

این تحقیق بینش آگاهی و خلاقیت را به طور همزمان ارائه می دهد. مهمتر از آن، این آزمایشی است که می توانید آن را در خانه بررسی کنید. یک شی فلزی را نگه دارید، روی یک موضوع بسیار خلاقانه تمرکز کنید و ببینید چه اکتشافاتی می توانید انجام دهید.

به گفته جاناتان اسکالر، روانشناس دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، که او نیز در این پروژه مشارکت نداشت، مطالعه جدید لزوماً ثابت نمی کند که هر کسی می تواند در این مرحله اولیه خواب آلودگی چیزی خلاقانه کشف و کشف کند. او می گوید حضور در این منطقه مطلوب تنها می تواند باعث شادابی شرکت کنندگان شود و حل مشکل را برای آنها آسان کند.

اما Scholar اذعان دارد که ممکن است یک مشکل بسیار جدی در نتایج این مطالعه وجود داشته باشد. او می گوید:

نتایج جدید نشان می دهد که یک نقطه خواب خلاقانه وجود دارد که در آن افراد به اندازه کافی می خوابند تا به عناصری دسترسی پیدا کنند که در بیداری در دسترس آنها نیست، اما خواب آنها به عمق آن عناصر نیست.

با وجود شهرت آن به عنوان دوره سنکوپ مغزی، خواب یک فرآیند عصبی بسیار فعال است. در طول خواب، سلول های مغز فعال می شوند و به فعال شدن مجدد و ذخیره خاطرات کمک می کنند و به نظر می رسد که به ما اجازه می دهند خلاقیت ذهنی خود را تحریک کنیم.

ممیزی امیدوار است نه تنها یافته‌های خود را در تحقیقات آینده تأیید کند، بلکه همچنین تعیین کند که آیا تمرکز بر وضعیت هیپناگوژیک می‌تواند به ما در حل وظایف و مشکلات دنیای واقعی با استفاده از پتانسیل خلاقانه آستانه خواب و بیداری کمک کند.

علاوه بر این، او و تیمش در حال مطالعه پتانسیل رابطه مغز و رایانه برای شناسایی دقیق الگوهای امواج مغزی مرتبط با به خواب رفتن هستند. این می تواند به شما کمک کند تا بفهمید که مردم چه زمانی باید از خواب بیدار شوند تا ایده های خلاقانه ارائه دهند. حسابرسی می گوید:

ما حتی می توانیم به مردم آموزش دهیم که داوطلبانه خلاق شوند. تصور کنید وقتی افراد به حالت دلخواه خود می رسند صداهایی تولید می کنند و زمانی که به خواب عمیق تری می روند صداهای دیگری تولید می کنند. این رویکرد می تواند به آنها یاد دهد که چگونه حالت خلاق را تشخیص دهند و چگونه به آن دست یابند.