قبل از بیهوشی مدرن، پزشکان چگونه عمل جراحی انجام می دهند؟ – زومیت

.

.

از دهه ۱۶۰۰ به بعد در اروپا، تراک و شربت تریاک (تریاک حل‌شده در الکل) به مسکن‌های تبدیل شدند. اما این داروها ناخالص و غیردقیق بودند و به سختی می‌شد آن‌ها را با بیماران و نیازهای آن‌ها هب ک. علاوه بر این، آن‌ها می‌توانند خطرناک باشند. برای مثال، شوکران زهرآلود می‌تواند کشنده باشد و تریاک و شربت تریاک می‌تواند مفید باشد. ریشه گیاه‌نما در بالا می‌تواند باعث توهم، ضربان غیرطبیعی قلب و در موارد شدید مرگ شود.

تصویری از جراحی قرون وسطی که توسط هانس هلباین پسر در قرن شانزدهم کشیده شده است

بررسی این چشمانداز پزشکی بیرحم، زمانی که جراحان مجبور بودند جراحیهای تهاجمی را انجام دهند، چندین معقولترین روشی که به کار میبردند، این بود که تا بتواند سریع و دقیق باشد.

اما سرعت و دقت جراحان را محدود به جراحی‌هایی می‌کند که پیچیدگی آن‌ها کمتر بود. برای مثال، می توانم انجام دهد که پیش از جراحی بیهوشی در اروپا و ایالات متحده در اواسط دهه 1800 جراحی های پرخطری مانند سزارین و قطع عضو، در این مناطق کمتر از امروز عمل می کرد. اشتراک گذاری ویلداسمیت گفت: «رویه‌های جراحی بسیاری از شرح داده نمی‌شد، زیرا انجام آن‌ها وجود نداشت».

به‌گفته‌ وایلداسمیت، دندانپزشکی یکی از معدود انواع جراحی‌هایی بود که در این دوره نسبراً روار درر بود، نسبرت. واضح است که افراد نیز برای انجام این عمل‌ها اشتیاقی نداشتند. ویلداسمیت گفت: «سعی کنید خود را در آن موقعیت قرار دهید. درد دارید، اما درد پس از آن حتی از درد خود بدتر است.»

روشهای مشکوک

همان‌طور که جراحان به‌دنبال روش‌های انجام کار خود بودند، روش‌های غیرعادی‌تری ظاهر شدند. یکی از این روش‌ها «فشردن» بود. این تکنیک شامل فشردن شریان‌ها برای بیهوش کردن یا فشردن اعصاب برای ایجاد بیحسی در اندام‌ها ودر است.

تکنیک اول احتمالاً به یونان باستان برمی‌گردد. پزشکان یونان باستان شریان‌های گردن را «کاروتید» می‌نامیدند که کلمه‌ای با ریشه یونانی به‌معنایی «یبیهوش به‌معنای» یبیهوش به‌معنای «یبیهوش به‌معنای». وایلدسمیت گفت: «شواهدی وجود دارد که آن‌ها از آن استفاده می‌کنند یا می‌دانند که فشار می‌دهند که فشار سرخهومی دادن سرخهومی به سرخهومی دار است. ممکن است این روش به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد و دلیلی هم داشته باشد. وایلداسمیت گفت: «کسی که امروز این روش بسیار پرخطر را امتحان کند، به احتمال زیاد ببه‌عنوان قاتل کاراد باراد به‌عنوان اتله اراب.

( شگفت‌آور که، این روش کارگر بود: هانتر اندام را قطع کرد و ظاهراً بیمار دردی احساس نکرد.

دیگر تکنیک کنترل درد «خواب مغناطیسی» یا مسمریسم بود. این باور شبهعلمی عناصر هیپنوتیزم را با این تئوریها ترکیب میکرد که سیالی در بدن انسانها وجود دارد شبیه میدان نیرو که میتوان دن را با آهنربا دستکاری کرد. مخترع این تکنیک، پزشک اتریشی فرانتس آنتوان مسمر، معتقد بود که با کنترل این وضعیت پذیرفتن بیماران را در حالت تعلیق حیات می دهد که طی آن جراحی را احساس نکنند.

این اتفاق شبه‌علمی مورد توجه واقع شد. تا اوپا دهه ۱۸۰۰، مسمریسم به سایر نقاط اروپا و به هند گسترش پیدا کرده بود و جراحارحی از آن برای مفارحیا گزارش‌های گزارشی که در مجله‌ی Hektoen International Journal منتشر می‌شود، در برخی موارد گزارش شده است که بیماران مبتلا به این بیماری هستند. خواب مغناطیسی بسیار رایج است که خواب مغناطیسی در لندن و مناطق دیگر را می بیند.

اما جراحان شروع به زیر سوال بردن این روش‌ها کردند و طرفداران آن‌ها را به گمرران کردان مروع به گمرران کردان مردم متران ردان مردان مردان. این امر زمینه را برای کاندیداهای جدید و امیدوارکننده‌تری برای درد تسکین و آرامبخش آماده کرد: مجموعه‌ای از گازهای قابل استنشاق که در نهایت آغازگر عصر جدید بیهوشی شدند.

ابزار جراحی قرون وسطی. جراحی که بدون بیهوشی انجام می‌شود، بسیار دردناک و خطرناک بود.

از شبه علم تا بیهوشی مدرن

در اواسط دهه ۱۸۰۰، مطالعات و جراحان با استفاده از بالینی از ترکیب آلی خوش‌بویی به نام اتر علاقه‌مند می‌شوند. اتر از تقطیر اتانول با اسید سولفوریک به دست می‌آمد. در واقع، تولید اتر به قرن سیزدهم برمی‌گرد و در قرن شانزدهم، پزشکان با انجاد آزماریشهایی روی همنرادامارکشف.

چند صد سال بعد، جراحان در زمینه کاربرد اتر در کار خود بازاندیشی کردند. درنهایت، در سال 1846 جراح دندانپزشک آمریکایی به نام ویلیام مورتون عمل جراحی علنی را انجام داد که در آن گازی را روی بیماری به کار برد و سپس بدون درد توموری را از بیمار خارج کرد. این اولین اثبات بالینی بود که نشان می‌داد استفاده می‌کند و دقیق این گاز می‌تواند منجر به بیهوشی و تسکین د. سپس در سال 1848، حراجان ثابت کراجان ثابت کردند که ترکیب دیگری به نام کلروفرم می‌تواند با مورفقین درد را هنگام زهاجمایگ هاجمایگ کند.

اتر و کلروفرم مواد بیهوش‌کننده اولیه بودند.

اتر و کلروفرم به جراحان کنترل روی وضعیت بیماران انجام می شود، زیرا با کنترل بیمار و فرستادن آنها به خواب، زمان بیشتری را انجام می دهند و می توانند آن را با دقت انجام دهند.

با گذشت زمان، این تعداد، انجام عمل‌های جراحی پیچیده‌تر را می‌توان انجام داد. مر هیچیک از این دو گاز برای جراحی استفاده نمیشود، اما هر دو دو درنهایت زمینهساز ساخت داروهای مؤثرشمنر داروهای مؤثرشمنر داروهای مؤثرشمنر داروهای مؤثرشمنر داروهای مؤثرشمنرر

ویلداسمیت نقاشی رنگ روغنی از قرن ۱۸ را به یاد می‌آورد که مردی را نشان می‌دهد که با وحشت شاهد عملو خع ع است. وایلداسمیت گفت: «با نگاه کردن به چهره بیمار می‌توانم عمل جراحی بدون بیهوشی انجام دهم،» چقدر وحشتناک بو.

تاریخچه بیهوشی ممکن است از آزمون و خطا باشد، اما هر کسی که کارش را در بیمارستان کشیده است، می تواند انجام دهد که این تجربیات حداقل ما را از واقعیت های کاووسوار آن نقاشی دور کرده باشد.