[ad_1]
پس از کشف فسیل‌های جدید، نظریه‌های علمی دیگری در انقراض انسان‌هنای نئانرتال مردنح. پیش از این تصور میشد انسانهای (هوموساپینها) پس از ظهور امروز در آفریقا و مهاجرت به سمت شمال پس از رویارویی نه چندان دوستانه با نئاندرتالها باعث منقرض شدن این انسانهای که شدند.
کشف دندان یک کودک و ابزاری سنگی در غاری در جنوب فرانسه نشان می دهد انسانهای هوشمند یارارپیشارنار54ار این کشف زمان حضور انسانهای هوشمند در قره‌ی سبز را چند هزار سال از آن چه پیش از این تصور میشد. بنابراین می‌گفت این دو گونه از انسان برای مدت طولانی در این بخش از زمین همزیستی می‌کردند.
فسیل های جدید در غاری به نام گروته ماندرین در جنوب فرانسه در منطقه‌ای به نام درهی رون در جریان یک تحقیق باستانشناسی به سرپرستی پروفسور لودوویچ اسلیماک از دانشگاه تولوز فرانسه کشف کردند. پروفسور اسلیماک از کشف شواهد زندگی انسانهای امروزی در این برهه‌ای شگفت‌زده شده است:
ما اکنون می‌توانیم ثابت کنیم که انسانهای امروزی ۱۲ هزار سال قبل از تخمین‌های پیشین به اروپا می‌رسند. این جمعیت پس از مدتی با نئاندرتالها جایگزین شدند. این موضوع کل تاریخ ما را بازنویسی می کند.
نئاندرتالها از زمانهای بسیار دور در حدود ۴۰۰ هزار سال پیش در اروپا بودند. طبق نظریه های فعلی این گونه از انسان در حدود 40 هزار سال پیش و مدت کوتاهی بعد از ظهور انسانهای هوشمند امروزی منقرض شده اند.
اما اکتشافات جدید نشان می دهد گونه های جدید انسان بسیار قبل از تخمین نظریه ها وارد اروپا شده و برای مدت طولانی در حدود 10 هزار سال با انسانهای باستانی همزی داشته اند تا این که در نهایت نئاندرتالها از صحنه روزگار محو می شوند.
پروفسور ریس استرینگر از موزه‌ای تاریخ طبیعی لندن می‌گوید یافته‌های جهان دیدگاه فعلی ما در مورد انقراض سریع نئاندرتال‌هاروان.
انسانهای امروزی یک‌شبه همه‌چیز را به دست نگرفتند. گاهی اوقات نئاندرتالها برای گونه‌های دیگری غلبه می‌کردند و گاهی اوقات انسانهای امروزی، بنابراین این رویارویی متوراز ستوروا
باستان‌شناسان شواهد فسیلی را در چند لایه‌ی مختلف از خاک محل اکتشاف به دست آورده‌اند. هرچه به لایه‌های پایین‌تر و مفیدتر می‌روید در زمان بیشتر به گذشته سفر می‌کنید. شواهد به دست‌آمده از پایین‌ترین لایه‌های مطالعه‌شده نشان می‌دهد نئاندرتالها آخرین ساکنان ایان مقنطقه‌ارنن
اما کشفی که باعث شگفتی تیم تحقیقاتی شد، از گونه‌های انسانهای امروزی در لایه‌ای بورد ۵۴هرور پیدا کرد. در این لایه یک ابزار سنگی نیز کشف شد که نوع ساخت آن نشان می‌داد متعلق به نئاندرتالها نبوده است.
فسیل‌های جدید نشان می‌دهد که این ناحیه سکونتگاه انسانهای اولیه برای مدت زمان نسبتاً کوتان‌ها نه‌مار نسهانرت پس از مدتی نئاندرتالها به این محل برگشته و برای چند هزار سال در آنجا زندگیاند تا انسانهای امروزی دوباره این مکان را اشغال کردهاند.
پروفسور استرینگر می‌گوید:
ما در اینجا یک الگوی رفت و آمدی را می‌بینیم. در ابتدا انسانهای امروزی پدیدار می‌شوند. سپس در یک برهه‌ای زمانی که این مکان خالی از سکنه می‌شود، شاید آب و هوا یا چیز دیگری آن‌ها از این ماها سام باشد. سپس دوباره نئاندرتالها برمی گردند.
موضوع مهم دیگر پیدا شدن یک ابزار سنگی در همان لایه‌های بود که دندان کودک کشف شده بود. ابزارهای سنگی که به این شکل ساخته شده اند پیش از این در سایت های باستان شناسی باستان شناسی مهم دیگران دوره فون نرنبنبنبنب اما بررسی مطمئن است که کدام گونه از انسانها از این ابزار استفاده می‌کنند.
برخی از گمان‌ها می‌برند ابزارهای کوچکتر ممکن است پیکان‌هایی را که در شکار و نبرد استفاده می‌شوند در شکار و استفاده از شکار و نبرد در شکار و نبرد استفاده می‌کنند. و نبرد انسانهابارهای این موضوع به این معنی است که اولین گروه از انسانهای امروزی که وارد اروپا شده بودند با استفاده از سلاحهای پیشرفتهای مانند تیر و کمانهاند بر نئاندرتالها غلبه کنند. اما حتی اگر این نظریه درست باشد، برتری آن‌ها طول کشیده است چون دوباره نئاندرتالها به صحنگشه نرتگش است.
بر پایه زمانهای اشاره شده در این تصویر، اکنون با قطع می گویم که انسانهای امروزی (هوموساپینها) و نئاندرتالها بهمدت بیش از 10 هزار سال به طور همزمان در اروپا میزیستهاند.
بنابراین، اگر ما به سرعت می‌توانیم انسانهای نئاندرتال را از پا درآورد، پس در چه چیزی. ایده های زیادی از سویی برای پاسخ به این پرسش مطرح شده است از جمله یکی از مهمترین فرضیه ها تولید بالای انسان های امروزی در هنر، زبان و توسعه یک مغز بهتر بوده است. اما پروفسور استرینگر معتقد است ما نسبت به انواع دیگر انسانها سازمانیافته‌تر بوده‌ایم و این صطوب به
ما بهتر ارتباط می‌کنیم، گروه‌های اجهمایی ما بزرگ‌تر بودند و بهتر می‌توانستیم علم تولید کنند علم نارار تولید علم آمرار هار تهماعی.
نظریه همزیستی بزرگ انسانهای امروزی با نئاندرتالها با کشفی که در سال ۲۰۱۰ کاملاً همخوانی کاملاً همخوانی انجام شد. دانش‌آموزان در سال ۲۰۱۰ با اعلام خبر یک کشف بزرگ شدند که در DNA انسانهای امروزی مقدار کمی از ژن‌هار همی‌آهار همیدارن. برداشت پروفسور استرینگر از این اکتشاف آن بود که دو گونه‌ی انسان در برهه‌ای از زمان با هم اختلاط کمان با هم اختلاط بود.
ما نمیدانیم که آیا تبادل شریک‌ها به صورت صلح‌آمیز بوده یا نه. شاید فرآیند اختلاط به همراه خشونت مانند دزدیدن زنان قبایل رقیب یا تصاحب آن‌ها به صونت بنام اینها به صونت بنام جنهاوس بوده است. مانند پناه دادن به فرزندانی که رها شده بودند. ممکن است انسانهای امروزی کودکان بی‌والدین یا رهاشده‌ای نئاندرتالها را به فرزندی بگیرند. همه این احتمالات ممکن است درست باشد. ما هنوز داستان حیاتمان را به‌صورت کامل نمیدانیم، اما با دست آوردن اطلاعات بیشتر، DNA بیشتر ف تمنرشات. در نهایت دانستن در پایان عصر نئاندرتالها دقیقاً چه اتفاقی روی داده است.
[ad_2]
