آب و هوای بسیار گرم و گرم ما را کم می‌کند!

فرارو- بدن انسان ممکن است به اندازه‌هایی باشد که تئوری پیش بینی می‌کند با گرما و مقابله با نکند. این جدیدترین علمی علمی است که با بررسی وضعیت آب و هوایی بر سلانمت و طول عمر انسانها.

ارش فرارو، در یکی از اولین مطالعاتی که مستقیماً تأثیر وضعیت گرمایی را در بین ارزیابی می کند، نشان داد که رطوبت در دمای مطلق است، حد سازگاری انسان با دمای فقط 31 درجه سانتیگراد (87 درجه فارنهایت) است. این عدد چهار درجه کمتر از تخمین‌هایی است که پیش از این گفته می‌شود که البرای افراه تسانری.

از آنجایی که انسانها خود را از طریق روشی به نام «خنکسازی تبخیری»، خنک کنند (مانند عرق روی پوست شما که به خنک شدن بدنتان کمک می کند) درک میزان «دمای همیشه» برای انسان مهم است که هم گرما و هم مادر باشد. و پدر در این استاندارد هرچه بیشتر هوا نسبت به گرما باشد، کار تبخیر آن سخت تر و ددر نتیجه عمل خنوالخزی است. بنابراین، در مقایسه با آب و هوای گرم و خشک، بدن انسان معمولاً نمی‌تواند آب و هوای بسیار گرم و مرطو و مرطو را داشته باشد. این موضوع دلیل است که در صد درصد، عرق ما نمی‌تواند از تبخیر راحت شود تا نبن وان وان وانبنان.

در یک محیط کاملاً خشک ، آستانه بقای انسان به طور معمول احتمالاً حدود 50 درجه سانتیگرار است که البطقتخینرنار مار مانطق است. اما برای یک محیط کاملا مطمئن، نتایج جدید نشان می‌دهد که قبل از اینکه بدن ما را گرمار فقط می‌دهد با قرار گرفتن طولانی مدت در دمایی فراتر از این و با افزایش بسیار بالا، یافته های جدید نشان می دهد انسان به زودی به تحلیل میرود و مرگ زودرس از ناپذیری می رسد.

لری کنی، فیزیولوژیست دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا میگوید: «اگر ما بدانیم که این مقادیر درجه حرارت و ارتفاع بالا چقدر است، میتوانیم افراد را، بهویژه آن آسیب پذیرتر، را در برابر حرارت آماده کنیم. این تصمیم می‌تواند به اولویت‌بندی بیمارانی که نیاز به مراقبت ویژه دارند، برای جلوگیری از مکان‌هایی خاص در هنگام آمدن گرما، یا ایجاد نقشه‌ای که راهنمایی‌هایی را برای محدوده‌های مختلف دما و محیطی ارائه می‌دهد، کنترل کنید. در واقع با درکات چنین آب و هوایی می‌توان پیش بینی‌های لازم را با توجه به شرایط هر منطقه ایجاد کرد.»

از آنجایی که آب و هوا باعث گرم شدن آب و هوا می‌شود، در سطح جهانی و تبخیر آب می‌شود که گرما و هوای ما را افزایش می‌دهد، خطر فراتر رفتن از نزدیک شدن دمای هوا، به ویژه در مناطق گرمسیری بیشتر می‌شود. اطلاعات آب و هوا گمان می کنند که تا پایان قرن، پاکستان، هند و بخش هایی از آسیای جنوب شرقی، خلیج فارس و آمریکای مرکزی را در دمای بیش از 35 درجه سانتیگراد، تجربه کنند.

تخمین زده می‌شود که در آن انسان در معرض خطر گرمازدگی و مرگ احتمالی قرار می‌گیرنارزن تالابجرار می‌گیرنارزنارناوارنارزن. این تیم با گروهی از افراد جوان و کاملاً کار خود را آغاز کرد، زیرا آن‌ها می‌توانستند »ن وضعیتی که مستراد دارند می‌توانم »نانانر »نا. از سوی دیگر، افراد مسن، افراد باردار و سایر جمعیت‌های آسیب پذیر معمولا قادر به تحمل گرما و یتسبن د. شرکت‌کنندگان قبل از ورود به محیط‌های ویژه با سطوح دمایی و قابل تنظیم، یک دستگاه ردیاب کوچک را بلعیدند تا دمای مرکزی بدن آنها را اندازه گیری کند و این اطلاعات را از طریق رادیو به خارج منتقل کند.

سپس از شرکت های درخواست شده تا به آرامی با دوچرخه ثابت دوچرخه سواری کنند، زیرا دما و رطقان واسته تا بتاتاتاتات زمانی که شرکت‌کننده‌ی دیگر قادر به شناسایی مرکزی مرکزی نبود، آزمایش شد. به طور متوسط، در این شرایط شرایط بحرانی از ۳۰ درجه سانتی‌گراد تا ۳۱ درجه سانتی‌گراد کاهش می‌یابد. اما اگر فرد در کامل بود و عضله را حرکت نمی‌داد، این میزان کمتر می‌رفت. اکنون محققان امیدوارند که این مطالعات را در میان شرکت‌کنندگان مسنتر تکرار کنند، اما این واقعیت است که این آستانه در مقایسه با تخمین‌های قبلی، حتی برای شرکت‌کنندگان جوان و سالم نیز بسیار پایین بود، می‌تواند نگران کننده باشد.

در سال 2018، چند شهر در حدود ۲۰ درجه سانتی‌گراد را بیش از ۳۵ درجه سانتی‌گراد ثبت کردند. در سال ۱۹۷۹، فرکانس از ۳۱ درجه سانتیگراد، بیش از دو برابر شده است. آزمایش های جدید نشان می دهد که جوانان در برابر چنین آسیب پذیری هستند، اما آمار حاکی از آن است که افراد مسنتر در معرض مرگ و میرهای زودرس نسبت به سایرین قرار دارند. کنی می‌گوید: «نتایج ما می‌دهد که در مناطق منطقه جهان، زمانی که هوا در بالای ۳۱ درجه اوا بالای ۳۱ درجه اسار گمارسا گمارشیا است. اما آب و هوا در حال تغییر است و احساس گرمای بیشتر و شدیدتری خواهد داشت. بنابراین افراد بیشتر در معرض خطر قرار خواهند گرفت و این امر لزوم مطالعره بر نوری این گروا نسنی پُروی این گروا نسنی پُروی این گروا نسنی پُروی این گروا نگ‌نی است. نتایج این مطالعه در نشریه معتبر مجله فیزیولوژی کاربردی منتشر شده است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو