از بین بردن سه فرض رایج استراتژی ابر

ابر همه جا حاضر است: پیش بینی می شود خدمات ابر عمومی در سال 2021 به 396 میلیارد دلار برسد، طبق گفته گارتنر انتظار می رود با رشد 21.7 درصدی به 482 میلیارد دلار در سال 2022 برسد. و تا سال 2026، گارتنر پیش بینی می کند که هزینه های مربوط به ابر عمومی از 45 درصد بیشتر شود. تمام هزینه های IT در شرکت افزایش از کمتر از 17 درصد در سال 2021

اما شرکت‌ها تا چه اندازه به طور کامل از مزایای بالقوه ابر – و محدودیت‌های احتمالی – در رقابت برای مهاجرت آگاه هستند؟ در یک محیط در حال تغییر و پیچیده، پیشنهادات فعلی بازیگران اصلی ابر ممکن است امکان ترکیب مهمی از انعطاف پذیری و کنترلی را که سازمان های امروزی انتظار دارند را ندهند. در همان زمان، همانطور که شرکت ها مسیر تحول دیجیتال را دنبال می کنند، تعداد برنامه های کاربردی سازمانی که آنها استفاده می کنند در هر بخش افزایش می یابد.

این بدان معناست که شرکت ها ممکن است نیاز به تجدید نظر و ارزیابی مجدد استراتژی ابر مشترک خود و همچنین تجدید نظر در برخی از تصمیمات سرمایه گذاری خود داشته باشند. به عنوان مثال، کسب و کارها ممکن است به طور فزاینده ای خود را به استفاده از یک نرم افزار شرکت محدود نکنند و به طور فزاینده ای از نرم افزار منبع باز استفاده می کنند. تعداد فزاینده‌ای از خدمات نرم‌افزار ابری با تخصص منبع باز، جایگزین‌های رقابتی برای مجموعه‌های اختصاصی شرکت‌های زیرساخت ابری عمومی ارائه می‌دهند.

در نتیجه، خدمات ابری در حال تغییر هستند – و مواردی که سازمان ها باید در نظر بگیرند. اینجا جایی است که ما در مورد فرضیات رایج در مورد استراتژی ابر و آنچه سازمان ها باید در نظر بگیرند تا به طور کامل از مزایای ابر بهره ببرند، بحث می کنیم.

فرض: مهاجرت به ابر باعث کاهش هزینه ها و افزایش امنیت می شود

دو مورد از بزرگترین استدلال‌ها به نفع مهاجرت به فضای ابری، توانایی کاهش هزینه‌های کلی فناوری اطلاعات و استفاده از کنترل‌های امنیتی بهتر است. با این حال، در حالی که پتانسیل برای صرفه جویی در هزینه وجود دارد، در بسیاری از موارد سازمان ها برای راحتی و هزینه های اضافی می پردازند. به عنوان مثال، اگر مانند یک زیرساخت قدیمی فناوری اطلاعات مدیریت شود، خدمات ابری خارج از قفسه، گران‌تر از زیرساخت‌های خودسرویس داخلی هستند. در فضای ابری، شرکت‌ها بهای انعطاف‌پذیری برای تهیه سریع، بازنشستگی و مقیاس‌بندی را پرداخت می‌کنند و این توانایی را دارند که از این انعطاف‌پذیری برای کاهش هزینه‌ها استفاده کنند.

این منجر به بازگشت ابر شد: در سال 2019، IDC پیش‌بینی کرد که تا 50 درصد از حجم کاری ابر عمومی به زیرساخت داخلی یا ابر خصوصی منتقل می‌شود تا از بهترین گزینه برای بارهای کاری خاص استفاده کند.

وقتی صحبت از امنیت به میان می‌آید، ممکن است ابر کنترل‌های پیچیده‌تری داشته باشد که اجرای آن‌ها آسان‌تر از زیرساخت‌های داخلی است. با این حال، ماهیت غیرمتمرکز یک ابر عمومی می‌تواند وضعیت امنیتی پیچیده‌تری را ایجاد کند – وضعیتی که ممکن است سازمان کنترل کافی بر آن نداشته باشد. مطالعه اخیر IDC نشان داد که تقریباً هر کسب و کاری با نوعی از نقض داده های ابری مواجه شده است. این بدان معنی است که شرکت ها باید اهداف محیط امنیت فناوری اطلاعات خود را در هر منطقه از پشته ابری در نظر بگیرند و ارزیابی کنند.

فرض: چسبیدن به یک ارائه دهنده ابر برای تجارت بهترین است

در حالی که این ممکن است راحت باشد، بسیاری از سازمان‌های سطح سازمانی متوجه می‌شوند که مدل جعبه استاندارد یکی از ارائه‌دهندگان عمده خدمات ابری نیازهای انعطاف‌پذیری آنها را برآورده نمی‌کند. سازمان‌های پیشرفته فناوری اطلاعات می‌توانند فرصت‌هایی را برای بهینه‌سازی هزینه و زمان عرضه به بازار با انتقال انعطاف‌پذیر بارهای کاری بین ارائه‌دهندگان ابری و بین ابر و درون محل پیدا کنند.

همچنین درک این نکته مهم است که «ارائه‌دهنده ابر» به سه ارائه‌دهنده زیرساخت ابری برتر محدود نمی‌شود – با گذشت زمان، ISV‌های بیشتری به ارائه‌دهندگان ابری مستقل تبدیل می‌شوند. به عنوان مثال، یک کاربر پایگاه داده پیشرفته ممکن است به عملکرد بالا، رفتار پیچیده، و پیکربندی‌های پیشرفته که در پیشنهادات مدیریت شده ارائه‌دهنده ابر موجود نیست، تکیه کند. همچنین، اگر این کاربر پایگاه داده پیشرفته از یک پایگاه داده منبع باز مانند PostgreSQL استفاده می کند، احتمالاً می خواهد که این ناحیه پشته توسط یک ارائه دهنده که یک شرکت پایگاه داده زیربنایی است به جای یک شرکت زیرساخت که صدها برنامه و سرویس دیگر را اجرا می کند، ارائه شود. اکنون، با گرایش به جداسازی ابر، سازمان‌ها می‌توانند کنترل بیشتری بر روی استقرار پایگاه‌های داده ابری به دست آورند.

در نهایت، در حالی که معماری های ترکیبی می توانند هزینه ها را کاهش داده و انعطاف پذیری را افزایش دهند، ماهیت داده محوری شرکت های امروزی چالش های بیشتری را ایجاد می کند. انتقال داده‌ها و پایگاه‌های داده دشوار و زمان‌بر است و بازنشستگی و بازنشستگی از سرویس‌های داده ابری اختصاصی می‌تواند دشوار باشد. ارائه دهندگان خدمات ابری مستقل می توانند با جداسازی خدمات ارائه دهندگان ابری به کاهش هزینه ها کمک کنند، که به شما آزادی و انعطاف ارائه شده توسط رویکرد مستقل از ابر را می دهد.

فرض: ابر منظره بالغی است که تغییر نخواهد کرد

ابر یکی از سریع‌ترین حوزه‌های در حال رشد هزینه‌های فناوری اطلاعات در صنایع مختلف است. اما در حالی که تحقیقات نشان می‌دهد که 92 درصد از محیط‌های IT در حال حاضر حداقل تا حدی مبتنی بر ابر هستند، پذیرش ابر سازمانی در مراحل اولیه باقی مانده است، که تحولی عمیق برای همه شرکت‌ها خواهد بود. به دور از یک چشم انداز بالغ و ایستا، فناوری ابر دائما در حال تکامل است.

یکی از تغییرات مهم فناوری در فضای ابری در دهه گذشته کاهش مداوم و شدید هزینه‌های محاسباتی و زیرساختی بوده است. توسعه ابزارهای توسعه و استفاده از زبان های برنامه نویسی نیز ساده تر شده است و به ابزارهای توسعه اجازه می دهد تا از صلاحیت حرفه ای IT خارج شوند و آنها را به بقیه سازمان گسترش دهند.

در نهایت، از آنجایی که سازمان‌ها به دست آوردن مجدد کنترل راحتی یک ابر عمومی را در اولویت قرار می‌دهند، دانش فنی ابر در مناطق مختلف به ارائه‌دهندگان خدمات مختلف گسترش یافته است. این ارائه دهندگان در ایجاد یک سرویس ابری – مانند پایگاه داده به عنوان یک سرویس – که از زیرساخت ابر عمومی جدا است و یک سرویس مدیریت شده را دوباره تعریف می کند، خلاق تر می شوند.

Cloud Evolution: Balanceing

در حالی که رشد فوق العاده ای وجود دارد و مقدار زیادی انرژی و بحث در مورد ابر وجود دارد، اما هنوز یک تکامل نسبتاً اولیه ابر است. چیزی که با بهبودی سازمان‌ها از مراحل اولیه پذیرش ابر تغییر می‌کند این است که شرکت‌ها می‌خواهند سطح بالاتری از کنترل را به دست آورند تا اینکه به یک ارائه‌دهنده ابر واحد وابسته باشند. این منجر به یک رویکرد چند ابری می شود که مستلزم استقرار پویاتر بین ابر سنتی داخلی و ابر عمومی است: طبق نظرسنجی رفتار کاربر نهایی خرید ابری گارتنر در سال 2020، 76 درصد از پاسخ دهندگان اذعان کردند که از بیش از یک سرویس استفاده می کنند. یک سرویس ابری. تامین کننده.

ISV های جدید با تغییر شکل خدمات مدیریت شده برای انعکاس نیازهای مشتری و ارائه تخصص بیشتر در حوزه های ابری خاص و پلت فرم های منبع باز، وارد این چشم انداز نوظهور و در حال تحول می شوند. در نهایت، همانطور که خدمات ابری در فرآیند جداسازی حرکت می‌کنند و از معماری یکپارچه دور می‌شوند، تلاش‌های استراتژی ابری به تعادلی بین کنترل و راحتی تبدیل می‌شوند. شرکت ها باید به طور استراتژیک فکر کنند که از کدام سرویس ها از ارائه دهندگان اصلی ابر استفاده کنند و ارائه دهندگان مستقل ابری با تخصص مورد نیاز چه خدماتی می توانند ارائه دهند.

این مقاله توسط Insights، بخش محتوای سفارشی MIT Technology Review نوشته شده است. این توسط سردبیران MIT Technology Review نوشته نشده است.