[ad_1]
ویروس عامل ایجاد شده است که مردم بیشتر روی سلامتی نشان می دهند. با این همه هنوز چیزهای زیادی در مورد بهداشت فردی وجود دارد که به آن ها توجه کمتری دارد.
به گزارش فوربس برای اینکه بگوییم چقدر صورتمان را لمس می کنیم، حالا به یک عمل بهداشتی تبدیل می شود، در صورت دست، لمس صورت می تواند باعث بیماری شود. لمس کردن فعالیتی است که خیلی بیشتر از حد ما اتفاق میافتد.
ما معمولاً به صورت ناخودآگاه، چشمان خود را میکنیم، خود را میخریم و یا ناخنهایمان میجویا. این فعالیتهای ناخودآگاه اکنون به عاداتی غیر بهداشتی تبدیل میشوند و میتوانند باعث انتقال بیمنری شوند. هنگامی که به سطحی که ویروس به ویروس میدهد دست میزنیم و سپس خود را لمس میکنیم، ویروس را به بدن خورن واد وارا به بنیم میکنیم.
یک فعالیت معمول روزانه
یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ در استرالیا انجام شد که میخواست تعداد دفعات لمس صورت را اندازهگیری کند. به این خاطر مجموعهای از ویدئوهای سخنرانی دانشجویان پزشکی در مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که لمس صورت به طور مکرر انجام میگیرد. نکته جالب این است که این رفتار در بین دانشجویان پزشکی ارزیابی شده است که احتمال میرود رفتارهای بهداشتیتری نسبت به دیگران داشته باشند، اما نتایج نشان داد که لمس رفتاری بسیار رایجتر از حد است.
در طول ۴ ساعت ۲۶ دانشجو ۲۳۴۶ بار صورتشان را لمس کردند و این یعنی متوسط هر فرسر در طول یک ساعت صورسار یکورسار. از این تعداد لمس 44 درصد مربوط به ناحیه مخاط مانند چشم و بینی دهان و 56 درصد لوروان نواوت نوواطن هوواطن لمس نواحی مخاطی احتمال تشخیص به ویروس
اما این مطالعه در مورد دانشجویان پزشکی بود. در مورد مردم عادی این نتایج تفاوتی جدی دارد. همهگیرشناسی دانشگاه اوکلند در نیوزیلند در مطالعه خود نشان دادند که مردم عادی در یک ساعت نامر ۴۰بیشناور صبیشناور ص. این یعنی چیزی حدود دو برابر میزانی که دانشجویان پزشکی این کار را انجام میدهند.
مقاله روی 9000 مقاله مختلف در این زمینه کار کردند و تحقیق کردند یافته های مربوط به لمس صورت وجود دارند را از مطالعات مختلف برداشت می کنند. بود. از این ۱۰ پژوهش باقیمانده ۶ تا در ایالات متحده، یکی در استرالیا و بقیه در انگلستان و ژاپن انجام شده است.
نتایج نشان میدهند که نحوه و میزان لمس صورت در بین فرهنگهای مختلف تفاوتهای مختلف با هم ندارند، امها ابا. برای مثال ژاپنیها بیشتر به چشمها و بینی دست میزنند و انگلیسیها بیشتر به دهان و چشمها. در این مطالعه مطالعاتی به مدلی ترکیبی از لمس نقاط مختلف صورتند. در این مطالعه به جای تقسیم صورت به بخشهای مخاطی و غیر مخاطی، صورت را به صورت یک محدوده T شکل تقسیممن هورنش.
مراقبت از ناحیه T شکل
استفاده از این مدل T به این خاطر است که تکیه دادن شانه به دست یا مشت شده یکی از رفتارهای رایج پستاندارانی شبیه به میمونها، شامپانزه ها و انسانها است. مردان هنگام لمس ریش دست را به سمت بالا (نزدیک دهان) میکشند در حالی که حرکت دادن دست در هنگام لمس گوش، از گوش به سمت بخشهای مخاطی (چشم و دهان و بینی) بسیار نادر است. به هیمن خاطر مدل T به شکل معناداری حرکتهای دست روی صورت را ترسیم میکند.
بررسیهای سال ۲۰۲۰ نشان داد که افراد روزانه بهطور متوسط ۶۹ بار در منطقه T و ۵۰ بار در سایر بخشهای میکنند. نتایج تحقیق نشان می دهد که این بدانیم چقدر در طول روز این ناحیه را لمس می کنیم، میزان تاثیر را کاهش می دهد، اما در مجموع به خاطر اینکه این رفتار ناخودآگاه است تغییر آن به نظر می رسد. به همین خاطر لازم است با تکنیکهای روانشناختی این عادت را تغییر داد.
یکی از مزیتهای ماسک این است که با پوشاندن بخش عمدهای از مناطقی است که میتوان این بخشهای حساس را مسین را لمس کرد. به همین خاطر ماسکها علاوه بر اینکه امکان انتقال ویروس از طریق را میدهند، احتمال لاهش را میدهند احتمال لمس صمر یآتمال صور یآتمال لمس صنم.
[ad_2]