[ad_1]
شاید تماشای آسمان شب از میان نوری شهرها را غیرممکن بدانید ؛ اما باید یادآوری کنیم که هنوز پدیده‌هایی وجود دارند که می‌توانند از آن‌ها لذت ببرند و برند قنیم کنند که پدیده‌هایی وجود دارند که می‌توانند از آن‌ها لذت ببرند و برند دقنرراز وتوهماز وتوهمازز کنند.
برای بسیاری از این رویدادها، به ابزارهای گرانقیمت نیاز دارید و کافی است دستکم را 15 دقیقه پیش از شروع رصد به پشتبام یا هر فضای باز تماشا کنید تا چشمهایتان به شرایط تاریکی عادت کند. حتی اگر با صورت‌های فلکی و جهت‌یابی در آسمان شب آشنایی، جای نگرانی نیست. چراکه اپلیکیشن‌های نقشه‌ی آسمان برای گوشی‌های هوشمند با استفاده از حسگرهای موجود در یسمنگ‌های نقشه. بسیاری از این اپلیکیشن‌ها به قابلیت دیدن شب‌کامل هستند تا با تبدیل تمام نورهای موجود دم نورهای موجود در صفحه‌نمایش مارنرمارکارارار.
آسمان شب در اسفند ۱۴۰۰
همزمان با افزایش سریع در طول روزها و نزدیک شدن به نوروز، آسمان اسفند گوشه‌هایی اسفند گوشه‌هایی از نمارس شگفت انگیز سیاسامار منظرمار شگفت انگیز سیاسانمار منظنرس در ادامه مهم ترین رویدادهای رصدی این ماه را با هم مرور می کنیم.
دوشنبه ۲ اسفند: بالاترین ارتفاع سیاره زهره در افق صبحگاهی
در سپیده دم 2 اسفند، سیاره زهره به بالاترین حد خود در افق صبحگاهی می‌رسد و در زمان طلوع خورشیند، مار صهره به بالاترین سطح خود در افق صبحگاهی می‌رسد و در زمان طلوع خورشیند، مار صهره. این بهترین زمان برای رصد این سیاره در افق صبحگاهی است. می‌توانید زهره را در این روز از ساعت ۴:۳۰ بامداد تا ۳۰ دقیقه پیش از طلوع آفتاب در افق شرقی مشاهد کنید. دا شردن زهره کار مشکلی نیست. پس از ماه، پرنورترین چیزی که در آسمان می‌بینید، سیاره زهره است.
چهارشنبه ۱۱ اسفند: مقارنه سیاره‌های عطارد و زحل
بامداد 11 اسفند، سیاره‌های عطارد و زحل به فهارد و زحل به هاصله کمتر از یک درجه از یکدیگر می‌رسند و می‌توانم آن‌ها را رسند و می‌توانم آن‌ها را ورسند و می‌توانم. ولی نزدیکی آن‌ها به خورشید، رصدشان را بسیار می‌کند. ۳۰ دقیقه پیش از طلوع خورشید، ارتفاع آن‌ها در افق فقط ۴ درجه است که این مقارنه را از رصدگاهی مرا از رصدگاهی مدام تماشا کنید. حتی در رصدگاه مناسب نیز روشنایی گرگومیش مانعی جدی برای رصد آن‌ها است. اگر می‌خواهید خود را در رصد به چالش بکشید، می‌توانید از این فرصت استفاده کنید.
چهارشنبه ۱۱ اسفند: ماه نو
ماه نو در ساعت 21:06 چهارشنبه 11 اسفند اتفاق افتاد ولی تقریباً در هیچ نقطه‌ای از سیاره زمین قانلت‌سؤی.
در غروب روز پنجشنبه 12 اسفند، رصد هلال ماه از ایران همچنان ادامه دارد و در شرایط رصدی ایدئال و در صورت وجود افق بدون مرزی، تا 40 دقیقه پس از غروب خورشید می توان زمین هلال باریک ماه را جستجو کرد.
جمعه ۱۳ اسفند، هلال ماه نو در سراسر ایران با چشم غیرمسلح به آسانی دیده می‌شود.
چهارشنبه ۲۵ اسفند: مقارنه سیاره های زهره و مریخ
در صبحگاه ۲۵ اسفند، همسایه‌های زمین در منظومه شمسی با هم می‌روند. مریخِ سرخ‌فام در این روز تقریباً ۴ درجه در آسمان از سیاره درخشان زهره فاصله دارد و سمت راست و کهموراین.
برای دیدن این مقارنه می‌توانید از دو ساعت تا 45 دقیقه پیش از طلوع آفتاب، به افق جنوب شرقی نگاه کنید.
جمعه ۲۷ اسفند: ماه کامل
یکشنبه ۲۹ اسفند: اعتدال بهاری
اعتدال بهاری لحظه آغاز فصل بهار در نیمکره شمالی است. ?
این نقطه حدود 3 هزار سال پیش و در زمان تمدن بابل نو که برجهای 12 گانه ابداع شدند، در صورت فلکی حمل یا بره قرار داشت و بههمیندلیل، حمل «نقطهی اول حمل» نیز نامیده می شود. ولی اکنون به دلیل حرکت تقدیمی زمین، خورشید در لحظه اعتدال بهاری در صورت فلرا دوت یا ماهی قرار دار.
در این روز از سال، طول روز و شب در تمام سیاره زمین برابر و ۱۲ ساعت است. همچنین خورشید در این روز دقیقاً از جهت شرق طلوع می‌کند و دقیقاً در جهت غرب به زیر افق می‌رود.
صورت فلکی پیشنهادی ماه: دوپیکر
نقشه بین المللی بین المللی ستاره شناسی و Sky & Telescope از صورت فلکی دوپیکر (ترجمه به فارسی از زومیت)
برای مشاهده نقشه اصلی به صورت PDF، روی تصویر کلیک کنید.
جهت یافتن
صورت فلکی دوپیکر یک صورت فلکی زمستانی است و بهترین زمان برای مشاهده آن از دی تا پایان فروردین است. ولی به جز بازه زمانی خرداد تا میانه مرداد، می‌توانم آن را در ساعات متفاوت شب مشاهده کرد.
این صورت فلکی از هر دو نیمکره زمین به جزئی‌های جغرافیایی پایین‌تر از ۷۰ درجه دیده می‌شود. دو ستاره پرنور این صورت فلکی یعنی کاستور و پولِکس، یافتن آن را آسان می‌کنند.
بهترین راهنما برای پیدا کردن آن‌ها، ترسیم خط فرضی از ستاره رجل الجبار (پای صورر فل شکار) بدا کنتارب. همچنین می‌توان از صورت فلکی خرس بزرگ (دبّ اکبر) کمک گرفت و خطی فرضی از ستاره مَغرِز به ستاره مَراره مَغرِز به ستاره مَراره مَغرِز به ستاره مَراره مَغرِز به ستاره مَراره مَغرِز به ستاره مَراره مَغرِز.
اسطوره‌شناسی
دوپیکر (جوزا، جمینی) یکی از صورت‌های فلکی کهن آسمان است. دوپیکر از صورت‌های فلکی دوازده‌گانه دایرةالبروج است که خورشید از میان آن‌ها عبور می‌کند. بههمیندلیل، از دیرباز مورد توجه ستاره‌شناسان بوده است.
اولین شواهد از این تصویر برای مجموعه‌ای از ستارگان آسمان، متعلق به عصر برنز میالقح‌مال باباو استفاده می‌شود. در تمدن سومر و تمدنهای پذیرفته شده از آن، دو پرنور صورت فلکی امروزی دوپیکر، صورت فلکی “دو قلوهای بزرگ” را میساختند (به خط میخی سومری: 💀💈💋💁💃 چپ به راست به معنی، ستاره[های]-دو قلو-دو-تقسیم کردن-بزرگ-بزرگ).
ستاره سمت چپ «لوگال-ایر-را» و ستاره سمت راست «مِش-لام-تا-ئِه-آ» نامیده می‌شدند. این دو، ایزدان پایین رتبه‌ای بودند که نگهبانان درها و به طور خاص، نگهبانان در هانرنرنرنررارا داشتند. اما این به معنی وجود دیدگاه منفی به آن‌ها نبوده است. شواهدی از دوره آشوری نو یافت که مردم لوحهای کوچک از این دو ایزد را در ورودی خانه های خود دفن میکردند تا محل زندگی خود را از ورود شیاطین و سارقان محافظت کنند.
(چپ) لوگالایررا و مشلامتائهآ در طرحی ترسیم شده از روی نقوش بین‌النهرین باستان و (راست) ناستان ونرب ترجمه نام‌ها کلمه به‌کلمه بوده و معنی استفاده از آن‌ها نیست. لوگالایررا (معمولا بصورا لوگالگیررا نوشته می شده) به معنی «پادشاه توانا» است و مشلامتائهآ یعنی «آنکه از مشلام (نام معبدی کهن با درخت بادام برخاسته».
این صورت فلکی صدها سال بعد به فرهنگ یونان باستان وارد شد و به شخصیت های اسطوره های دو قلوهای کاولورکن (ولورِک) وارد شد. کاستور و پولکس دو قلوهای ناتنی بودند که مادرشان لِدا، ملکه اسپارت بود. ولی کاستور فرزند تیندارِئوس پادشاه اسپارت بود که پدر پولکس، زِئوس، فرمانروای خدایان بود. بههمیندلیل، کاستور میرا ولی پولکس فناپذیر شد. این دو به ترتیب در سوارکاری و بوکس مشهور بودند و در نبردها و سفرهای حماسی بسیار شرکت کردند.
تندیس‌های کاستور و پولکس در ورودی پیاتزا دِل کَمپیدولیو، رم، ایتالیا
در نهایت کاستور در نبردی کشته شد. زئوس دو انتخاب پیش روی پولکس قرار داد. یا تمام زمان خود را در کوه اُلِمپ (اقامتگاه خدایان) اسپری کند یا نیمی از جاودانگی خود را به نمنرقد خود اُلِمپ. او راه دوم را برگزید و از آن پس هر دو، نیمی از سال را در المپ و نیم دیگر را در هادِس (جهان زیران مرین) و م. در نهایت آن‌ها به دو ستاره پرنور صورت فلکی جِمینای (جوزا) تبدیل شدند.
ستارگان
صورت فلکی دوپیکر ۸۵ ستاره قابل مشاهده با چشم غیرمسلح دارد. در ادامه به معرفی از آن‌ها می‌پردازیم.
کاستور
آلفا دوپیکر یا کاستور دومین ستاره پرنور صورت فلکی دوپیکر پس از پولکس و بیست و چهارمین ستاره پرانور آسمین ستاره پرانور آسمین ستاره پرانور آسمین ستاره پرانور. قدر ظاهری آن در آسمان ۱، ۶+ است و به رنگ آبی دیده می‌شود. ولی در واقع کاستور یک سامانه ستاره‌ای ۶ گانه متشکل از ۳ گروه دوتایی است. این سامانه تقریباً ۵۱ سال نوری از زمین فاصله دارد.
پولِکس
بِتا دوپیکر یا پولکس با قدر ۱، ۱۴+، درخشان‌ترین ستاره در صورت فلکی دوپیکر و هفدهمین ستاره پرنور اسما. نور کاستور، پولکس ستاره‌ای یگانه است که سوخت هیدروژن خود را به پایان می‌رساند و به غول نارننده و به غول نارناندجیتت می‌دهد. این ستاره ۳۴ سال نوری از زمین فاصله دارد و نزدیکترین ستاره غول به منظومه شمسی است. جرم آن ۲ برابر جرم خورشید و شعاع آن ۹ برابر شعاع خورشید است. در سال ۲۰۰۶، وجود سیاره‌ای با جرم کم ۲، ۳ برابر جرم سیاره مشتری و دوره گردش مداری ۵۹۰ روره گردش مداری ۵۹۰ روز نست أییواری ۵۹۰ روز نست أییواره
وو
ستاره دِلتا دوپیکر یا وَسَط، ستاره‌ای زرد-سفید در فاصله ۶۰ سال نوری از زمین است که با قدر ۳، مرند. این ستاره فقط 0 , 2 درجه با دایرةالبروج فاصله دارد و خورشید، ماه و گاهی سیار از مقابل آن عبنر مقنو. کلاید تامبا، در سال ۱۹۳۰ سیاره کوتوله پلوتو را در فاصله ۰ و ۵ درجه‌ای ستاره وسط کشف کرد. از این به ستاره دلیل قرارگیری در مسیر حرکت اجرام منظومه شمسی، برای محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و محاسبه شکل و اندازه. مظاسبه ل و محاسبه شکل و محاسبه مظارک‌هاام قبارگیری
ستاره وسط ۱ , ۱ میلیون سال آینده به فاصله ۶ , ۷ سال نوری از خورشید خواهد رسید.
اجرام غیرستاره‌ای
اوه بیا M35
خوشه مِسیه ۳۵ یا M35، یک خوشه ستاره‌ای باز در فلکی دوپیکر است که ۲۸۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. این خوشه در پهنه‌های به اندازه ماه کامل در مشخص شده است. قدر مجموع آن ۵ و ۳+ است و در آسمانی تاریک با چشم غیرمسلح دیده می‌شود.
ستاره‌های آبی در سمت چپِ مرکز تصویر متعلق به خوشه M35 هستند.
سحابی اسکیمو (NGC 2392)
سحابی اسکیمو، یک سحابی سیاره‌ای در فلکی دوپیکر است. نام آن برگرفته از شکل ظاهریش است که سر یک اسکیمو به همراه کلاهی از جنس خَز را تداعی می‌کند. این سحابی از لایه‌های پوسته خارجی ستاره‌ای مشابه خورشید ایجاد شده است که در پایان زندگی ستاره، توهان‌پن. این سحابی اولین بار توسط ویلیام هرشل، ستاره‌شناس مشهور انگلیسی و کاشف سیاره اورانوس، در سال ۱۷۸۷ کشفرانوس، در سال ۱۷۸۷. سحابی اسکیمو ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و می‌توان آن را در ۲ و ۵ درجه‌ای شرق ستاره وسط پیدا کرد.
بار شهابی جوزایی
بارش شهابی جوزایی یکی از دو بار شهابی پربار هر سال است. کانون این بارش در آسمان، صورت فلکی دوپیکر است و هر ساله در شب ۲۳ یا ۲۴ آذر به اوج فعالیت خود می‌رسد. اگر از منطقه‌ای دور از نوری تماشاگر در این منطقه حضور داشته باشید، می‌توانید حدود ۱۲۰ شهاب در هر ساعت ببینید.
شهاب‌های این بارش از برخورد ذرات بجا مانده از سیارک «۳۲۰۰ فایتون» با جو زمین ایجاد میشوند. این سیارک هر 1. 4 سال یکبار مدار خود دور خورشید را میپیماید و بههمیندلیل، ذرات ایجاد کننده شهابی به سرعت جایگزین میشوند و نرخ ساعتی شهابها (ZHR) تقریبا ثابت باقی میماند. ذرات به جا مانده از سیارک فایتون درشت‌تر از ذرات سایر بارش‌های شهابی هستند و همچنرنین بهمرورین بهمرورین نهمورنین. این دو دلیل باعث میشوند شهاب‌های بارش جوزایی پرنورتر و کندتر باشند و درنتیجه ساده‌تر دیده شوند.
اگر به مقاله راهنمای رصد آسمان شب علاقه دارید، دیدگاه خود را برای بهترشدن آن با زومیا بهترشدن آن با زومیاهارشاه
[ad_2]
